Kunstfotografieproject Potential Landscapes

In 2018 ben ik verhuisd naar IJburg. Ons uitzicht over het IJ- en Markermeer is fenomenaal. De Gemeente Amsterdam bouwt deze jaren aan stadsuitbreiding. Er komt een nieuw eiland in het IJmeer te liggen: Strandeiland. Er komen 8.000 woningen op IJburg 2, tussen het moerasbos en de vogelbroedplaatsen van de Diemer Vijfhoek, en het ruige Vuurtoreneiland bij Durgerdam (Amsterdam Noord).

Bij de aanleg van IJburg 1 is er een natuurontwikkelingsfonds opgezet om samenwerking te stimuleren tussen de Gemeente Amsterdam, de provincie Noord-Holland en Natuurmonumenten. De bestaande ecologie in het IJmeer werd zoveel mogelijk gespaard. De jarenlange bouwactiviteiten en extra bewoners veranderen het ongerepte karakter op en rond het IJmeer. Via fotoproject Potential Landscapes wil ik deze waardevolle natuur met een Romantische blik, die vanuit mijn oerinstincten opborrelt, vastleggen. En gedreven door deze biologische inspiratie ook andere stedelijke, veranderende en ongetemde landschappen in Nederland in beeld brengen.

Potential Landscapes

Ik zoek ‘zintuigelijk’ contact met de natuur rond het water en verbeeld deze connectie vanuit mijn (onder)bewustzijn door te tekenen met inkt en andere ruwe materialen, op negatieven van landschappen. Middels deze bewerkingen breng ik de schoonheid, kracht en fragiliteit van de ‘oerbron’ in beeld. Hoe kan ik het geheugen van de natuur of ondergrondse netwerken van bomen waarnemen of vastleggen? Hoe kan biodiversiteit mensen een spiegel voorhouden om onderlinge verschillen open waar te nemen?

Potential Landscapes gaat over meer dan IJburg alleen. In 2018 begon ik met deze teken-techniek in het project Momentum (Layers of Love) in de Kennemerduinen (Overveen). Ik had middenformaat filmrollen gekregen die ruim 20 jaar over datum waren en begon hier nadien mee te experimenteren. Voor het eerst sinds mijn project Vale do Mondego (Portugal 2011), speelde ik weer met de natuurelementen, inkt en mijn handen, en benutte ik analoge fotografie als fysiek ‘canvas’.

Ik wil een ode brengen aan de Nederlandse biodiversiteit middels deze herboren techniek. Van Veluwe, Amsterdamse Bos, kust tot bossen die ons land rijk is. Denk aan de IJssel met haar uiterwaarden en kronkelige bospaadjes bij rivierduinen, die haar geheimen niet zomaar blootgeven. Ik ben er opgegroeid en kijk vanuit die landelijke bril naar bijvoorbeeld de duinen, die voor mij het altaarstuk van het Nederlandse natuurschoon vormen.

Vanwaar die waardering voor de ons omringende natuur? Ik heb in Tanzania a-sociale exploitatie van grond/natuurlijke grondstoffen gezien. Er is een rijkdom aan grondstoffen en economisch potentieel… Maar niet alles gaat om geld. Veel mensen willen in harmonie samen leven met een aardse bron en (landbouw)grond om zich heen. In Tanzania. Nederland. China. USA. Overal. Dat geeft perspectief voor de toekomst, en rust in het heden. Voor biomassa hier worden bomen elders gekapt en verscheept… Je eigen bewustzijn kan je vergroten door ook de onontgonnen terreinen van het onderbewustzijn te betreden, wat impact heeft op je dagelijkse balans; doen en laten. En zo ook de politiek of het bedrijfsleven beinvloedt. Op een organische manier, met een vrije stem die gehoord kan worden.

Ik wil de kracht van kleine alledaagse keuzes laten zien, weerspiegeld in de kleine reisjes die ik maak in eigen land, die ik verbeeld middels bewerkte landschapsfoto’s die daaruit voortkomen. De titel Potential Landscapes refereert naar de kracht van de natuur om hernieuwbare energie te leveren en op te wekken (waterkracht, warmtepompen, zonne- en windenergie en hybride technologie). En grondstoffen van de planeet te hergebruiken. 

De natuur is er voor iedereen en is essentieel voor menselijke overleving. Door me vanuit mijn onderbewustzijn te verbinden met mijn onderwerp, tracht ik een bezielde laag in mijn werk aan te brengen.

IJburg vormt de hoofdslagader van het project omdat op deze plek, aan de rand van Amsterdam, de overgang tussen eeuwenoude evolutie en rappe voortgang van moderniteit en urbanisatie, zo duidelijk zichtbaar is.
Vanuit mijn raam kijk ik uit op de aanleg van het extra stukje stad, wat me inspireert. Om bijvoorbeeld ook bij baggerpartij Boskalis een kijkje achter de bouwhekken te nemen. Zandbergen worden vulkanen, geultjes rivieren en bomen bieden meer dan CO2-compensatie.

In mijn verbeelding toont een landschap een parallelle dimensie. Hierbij onderzoek ik mijn integrale en biologische relatie met mijn leefomgeving.
Vanuit dit menselijke bewustzijn experimenteer ik met het bewerken van middenformaat negatieven. Een open bewustzijn ligt ten grondslag aan een afgestemde samenwerking met de natuur. Ik geloof dat ‘duurzaamheid’ een holle term is, zonder innerlijke overgave een stukje universum dat in de natuur (en zo ook onszelf) weerspiegeld is. Om in te tunen op een evolutionaire oerkracht. Of dat nu als aards of mystiek wordt gezien…

Lees meer via www.mathildejansen.com/category/p-r-o-j-e-c-t-s/potential-landscapes/ of support dit project door mijn pagina www.facebook.com/mathildejansenstories in de gaten te houden, je in te schrijven voor mijn nieuwsbrief op www.mathildejansen.com of door je alvast op een unieke print te orienteren :-).

Met kleur, licht, scherpte, diepte,
Mathilde

#moderniteit #urbanism #Aarde #Bron #ecologie #autonomie

PS Bewondering

Mijn bewondering voor het Nederlandse landschap groeide sterk, nadat ik in 2011 onverwachts beviel van een geweldige dochter en alleenstaand moeder werd (met een ex-partner die ver weg als manager werkte). Ik putte veel steun en kracht uit de natuur.

Tevens had ik geen middelen om ‘s zomers veel verder te reizen dan de Veluwe met mijn peuter/kleuter. Is dat saai? Dacht het niet. Zodra je op je knieen gedwongen wordt, ga je anders kijken naar insecten en mossen. In die nederigheid lag voor mij de kiem voor grootse dankbaarheid en liefde; voor wat je hebt, waar je (samen) leeft, en hoe je weer verder kan groeien in het bestaan.

Nederland is tegelijkertijd in mijn ogen vanuit het verleden begiftigd met een soort blinde vlek t.a.v. haar afhankelijkheid van andere landen voor grondstoffen en hulpbronnen. Hoe ‘eerlijk’ stellen partijen zich in de politiek op? Exploitatie lijkt eerder gemeengoed dan uitzondering… Welke prijs zijn we bereid te betalen voor goederen, zonder een piepstemmetje op te zetten alsof het geld er niet is? (Het is niet voor niets dat ik me tegelijk voor een ander fotoproject verdiep in een autonoom ecodorp langs de IJssel, waar gezinnen en singles in samenhang met de natuur hun bestaan opbouwen.)

Er was veel gebeurd in mijn leven wat instabiliteit op relationeel vlak had kunnen veroorzaken en het kostte me moed om dat alles in nieuw perspectief te durven plaatsen… ook nog eens vanuit een maatschappelijke positie die door velen als kwetsbaar werd gezien… en werkzaam in een culturele sector waar links en rechts elkaar liever aanvielen dan elkaar de hand reikten. Wat moest ik doen? Doorfotograferen! Kunst is het antwoord. En God misschien ook wel ;-). Daarom is het nu hoog tijd voor dit project.