Oerbewustzijn in een ecologisch elektriciteitsnetwerk

Via deze weg geef ik gehoor aan de vraag van Sander Funneman, om ter voorbereiding op ons evenement in de Roos een stuk te schrijven waarbij mijn kunstfotografie raakvlakken vertoont met nieuwe wetenschappelijke kennis over mensen in een verbonden elektromagnetisch ecosysteem. Dit ecosysteem beschikt over een interactieve intelligentie.

Het bleek onmogelijk om me beknopt uit te laten, door de vele verbanden tussen diverse sectoren en domeinen, die in onze samenleving vaak als gescheiden werelden worden gepresenteerd. Ik moest als het ware tegen de stroom inzwemmen om dit logische wereldbeeld vloeibaarder te maken. Zoals ik in mijn kunstfotografie met vloeibare inkten werk en werelden versmelt. In deze stroom maak ik ook punten duidelijk en illustreer ik deze met voorbeelden en vragen.
Kunnen de natuur en kosmos mensen informeren bij het maken van grote keuzes in de samenleving? Welke invloed hebben bacteriën op ons bestaan? Kan de toename van groene waterstofproductie als bijkomstigheid een schonere waterkringloop genereren?

Mathilde Jansen
Kunstfotograaf


Copyright beeld en tekst: Mathilde Evaline Jansen (Maart 2024)
Boven: Echoscopy, fotonegatief bewerkt met inkt

 
Introductie  

De combinatie van tederheid voor het innerlijk kind dat in mij en anderen huist, dat liefst onbevangen wil opgroeien (waarvan speelse vonken soms nog overspringen bij het werken in mijn kunstpraktijk) en het moederschap, dat van mij verlangt om verantwoordelijkheid te nemen en daadkrachtig en rechtvaardig in mijn zorg, liefde en netwerk te zijn, hebben geleid tot deze tekst.
Hierin worden elektromagnetische velden beschreven die Sander Funneman en zijn vrouw Anne-Marie onderzocht hebben en licht ik toe hoe energieën mijn analoge fotowerk over mens en natuur beïnvloeden. Wetenschap heeft aangetoond dat hersengolven van mensen onbewust reageren op aardmagnetische velden.
Schildpadden, walvissen en vleermuizen navigeren voor hun routes op het aardmagnetisch veld. Via elektroreceptie kijken bijen, roggen en vogelbekdieren dwars door een obstakel heen. Zij kunnen ondanks fysieke barrières elektrische impulsen waarnemen. Hoe zit het met de intuïtieve vermogens van de mens?

Gaandeweg tijdens het schrijven dook de oervrouw in mij op, welke ik de ruimte gaf te spreken. Temeer in het huidige klimaatdebat de ratio ietwat de overhand heeft genomen of machten zich als vanouds verhouden.
Misschien hebben we meer contact en verbinding – of een knuffel – nodig van de natuur. Volgens quantumwetenschap kunnen we middels liefde het gedrag van deeltjes en fotonen bepalen.
Mijn analoge kunstfotografie geeft een fantasievolle interpretatie van een bestaande onzichtbare realiteit weer. Zodra ons hart zich meer opent voor een warme visie op de natuur, zal deze natuur misschien haar ware krachten aan ons kunnen tonen. Zijn we klaar voor een nieuwe wetenschap?

Ik heb getracht nieuwe ontwikkelingen op een creatieve, verbeeldende en onderbouwde manier in kaart te brengen, zo overzichtelijk mogelijk ingedeeld door koppen. Hierin komen diverse onderzoeken en technieken op het vlak van duurzaamheid en transitie, en kunst en maatschappij, samen. Vanuit een nog relatief ongehoorde stem. Die aanspoort om een nieuwe logica van masculiene, feminiene en symbiotische krachten te benutten. Ik hoop dat meer mensen hun hart zullen laten spreken of op onderzoek uit gaan.

Presentatie & Kunstrondleiding

Dit stuk vormt een voorbereiding op het evenement Elektrisch Ecosysteem & Kunstfotografie op 7 april 2024 met Sander en Anne-Marie Funneman en mijzelf, ter gelegenheid van mijn tentoonstelling Nature Unfolding Within in De Roos in Amsterdam, nog t/m 15 april 2024. Welkom.

Navigeren dankzij analoge magnetietkristallen

Middels een interne antenne bestaande uit magnetietkristallen in hoofd en hart (en cryptochromen in de ogen) zijn mensen uitgerust om te kunnen navigeren op het aardmagnetisch veld. Mensen beschikken over een intern kompas waarmee zij als vanzelf en zonder vooraf bedacht scenario verbanden met het leven om zich heen ervaren of een route aanvoelen. Dit navigatiesysteem richt zich op energievelden en laat zich niet cognitief sturen; energie stuurt het brein aan. De realiteit die zich ontvouwt kunnen wij niet programmeren; energie informeert ons. Er stroomt universele energie door onze aderen, die ons schept en helpt om te leven. Het aardmagnetisch veld nodigt uit tot een tango; wij volgen. Deze natuurlijke interactie versterkt onze helderheid, efficiëntie en kracht. In mijn werk kan ik een dergelijk energiesysteem verbeelden als een kosmische elektriciteitscentrale waarin natuurelementen (incl. mensen) natuurlijke energie geleiden. Om de energie tastbaarder of zichtbaarder te maken, gebruik ik analoge gemengde media.

Artificial Intelligence kopieert door mensen ingevoerde globale data die het als een puzzel herschikt. Wat nu indien dit (hopelijk welwillende en inclusieve) computersysteem mensen verzoekt om zorgvuldiger met grondstoffen om te springen, meer naar buiten te gaan en te genieten van het leven met het hart open, omdat AI niet over dergelijke gevoelssnaren beschikt? Zouden we de boodschap als oprecht aanschouwen? Natuurlijke elektromagnetische straling houdt bestaande wetenschap tegen een verfrissend licht en roept vragen op over de invloed en reikwijdte van geautomatiseerde processen. Software beschikt niet over natuurlijke energievelden of magnetietkristallen. Mijn kunstfotografie kan ik niet digitaal creëren, gezien de tastbare interactie met aardse materialen in fotonegatieven en de ingevingen die ik hierbij ervaar. AI kan niet intuïtief handelen bij een catastrofe en ook niet bij klimaatverandering.

Ik wil een connectie met natuurkrachten en wondere fenomenen helpen te bevorderen in mijn artistieke werk. Waarbij ik hoop dat mensen zich aangemoedigd voelen om de natuur van binnen en met elkaar op te zoeken, ook bij het dankbaar kiezen voor een product uit een schap of dwalen in een bos. Voor mij is natuur de hoofdleverancier met intelligente wetten en onuitputtelijke cycli en klopt het om natuurbronnen als fysiek uitvloeisel van een metafysische energiebron te benaderen. En moeder aarde soms met rust laten, zoals een oceaan middels eb en vloed een strand beroert en zich terugtrekt.
Trachten mensen een verstoorde band met Moeder Aarde te herstellen, door overmatig gebruik te maken van haar diensten? Zijn wij verslaafd aan de knabbels van de aardkorst, omdat wij ons innerlijke licht niet gereflecteerd zien in haar kosmische (sterren)huis? En ons bij gebrek aan verbinding hullen in haar fysieke gewaad, dat we begerig en hongerig aan de oppervlakte ontginnen, ter troost en vermaak? Ik wandel liever op een metaforische rode loper; in het schijnsel dat de aarde uitstraalt. 

‘Wordt voorbijgangers’

Sommige natuurlijke boodschappen zijn energetisch geladen en gaan voorbij aan spullen. Denk aan vogelgezang; een streling van de wind of een schok van de bliksem die je doet beseffen hoe ontladend het doorhakken van lastige knopen kan zijn. De bliksem zorgt er immers voor dat de elektromagnetische velden in de lucht op een peil blijven van ca 7,83 Hz, die biologische en neurologische processen en interacties met magnetische velden in balans houdt. In het hersenvlies bevinden zich ontelbare kleine magnetische kristallen die in contact staan met het aardmagnetisch veld; de aardkern, zon en atmosfeer. Magnetosomen vormen een membraan die informatie uit het veld ontvangt en magnetietkristallen informeert, welke vervolgens van structuur veranderen. We consumeren dagelijks natuurlijke diensten en steun alsof het niets is. Maar onze hersenpan staat er bol van. De natuur voorziet mensen kosteloos van de meest wondere ervaringen, inclusief het besef dat de natuur een ingebouwde intelligentie heeft en dat wij mensen misschien aan deze wetten of systemen tegemoet kunnen komen met ons bestuur en rechtssysteem. Linksom of rechtsom; effecten van elektromagnetische velden zijn niet voorbehouden aan gevoelige zielen met wichelroedes. “De magnetische energie is de elementaire energie, waarvan het hele leven van het organisme afhangt”, zei professor Werner Heisenberg – die in 1932 de Nobelprijs voor natuurkunde ontving – over elektromagnetische velden. De Law of Attraction is voor de wetenschap reeds achterhaald.

Magnetische (r)evolutie

We hebben ons leven te danken aan de evolutie (en onze ouders, grootouders, overgrootouders, etc). Toch reageren mensen vaak geprikkeld zodra het op grote ethische termen aankomt. Diverse religies schetsen dat het paradijs aan de andere kant van het leven, bij de dood, begint.  En dat niet iedereen onvoorwaardelijk toegang krijgt tot de hemel. Ik geloof dat ca 7,89 miljard mensen momenteel in het paradijs wonen, maar er blind voor zijn of nog niet over de moed beschikken om unapologetically naar hun vreedzame of duurzame standaard te leven, zoals dat nu bij hun leven past: imperfect perfect. Met bijbehorende olifantenhuid voor mogelijk ongevraagde kritiek bij feestjes, waar vegetariërs en veganisten geregeld mikpunt zijn van vooroordelen of geacht worden alle wereldproblemen op te lossen; een verlangen naar een held of verlossing dat allicht onderhuids woekert. Mijn werk tracht het bewustzijn te stimuleren van een zelfhelend vermogen van mensen, waarbij een oude dader-slachtoffer rol doorbroken wordt. Hiervoor heb ik ingrijpende ervaringen mogen opdoen die mij transparant hebben gemaakt. Ik schaam mij niet voor gevoeligheden, vrouwelijkheid of kwetsbaarheid, onderweg naar een duurzamer (gezins)leven.

Evolutie raakt aan de levensvisie of moraal die we al dan niet aanhangen of verdedigen, om ons rechtschapen uit te laten over thema’s zoals euthanasie, abortus, bio-industrie, vaccinaties of het gebruik van pesticiden in de landbouw. Hebben we het voortbestaan van ons nageslacht wel goed geregeld? Darwin’s evolutietheorie met the survival of the fittest is ingehaald door wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat evolutie voortkomt uit diverse samenwerkende i.p.v. concurrende organismen. Het universum houdt van broederschap en gelijkheid en bacteriën en virussen gaan zelfs een stap verder. Bacteriekolonies hanteren het principe: 1 for all, all for one.

De werkwijze van bacteriën heeft de mensheid denk ik meer te leren over zelfbescherming dan bijv. de poortwachter van Jehova’s Getuigen, die onreinheid buiten de tempel hield. Of de dialoog tussen de God Krishna en de prins Arjuna uit de Bhagavad Gita, waarbij een vrije en geweldloze geest van binnen uit wordt onderwezen. En Arjuna eenheid in strijdende groepen mensen zag.

Of werken ook religieuze stromingen op een diep level in de kern samen, waarbij theorieën elkaar spiegelen en aanvullen i.p.v. dat zij elkaar overreden?
De hemel en de dood lijken het meest bediscussieerde aspect van het leven, en fanatiekelingen trekken er zelfs hun zwaard voor – oh ironie. In de Israëlische/Palestijnse Gazastrook voltrekt er momenteel een rampzalig schouwspel in het theater van de afscheiding. Is deze oorlog geïnformeerd door het universum of kijken de bacteriën hoofdschuddend naar het politieke toneel en staan zij te popelen om mensen nieuwe energie mee te geven, door hen zachtjes in te stralen met een alomtegenwoordige kosmische zonnevloed?
 

Vormen bacteriën een brug tussen de kosmos en het aardse leven, met hun nano-antennes?
Ik vind deze wereld interessant, omdat ik met mijn gedetailleerde werk op fotonegatieven ook een microwereld schep, die nadien tot print uitvergroot wordt en haar ware gezicht toont: van negatief naar positief, waarbij kleuren omkeren. Kleine bewegingen kunnen een groot effect hebben en grote effecten worden soms beperkt waargenomen. Deze relativiteit zit in de perceptie en focus. In mijn fotowerk beeld ik in het klein een wereld met grotere bewegingen en energiestromen uit.
Zie hierboven een detail uit mijn fotowerk (Passing on) Intergenerational Woods. Terug naar de bacteriën, want deze informeren me over een werkwijze van ultieme overgave, die me inspireert.

Het microben universum

Kunstmatige elektrische straling heeft een sterke invloed op het leven van bacteriën. Uit onderzoek blijkt dat voor mens, dier of plant vervuilende of schadelijke stoffen in bacteriën middels specifieke frequenties gedood kunnen worden. Dit wordt bijvoorbeeld toegepast in varkensstallen voor hygiënische doeleinden. Gezonde bacteriën kunnen echter ook te lijden hebben onder kunstmatige straling en hiernaast kunnen schadelijke bacteriën vermenigvuldigen om zich te verdedigen tegen een kunstmatige aanval. Kunstmatige straling kan invloed hebben op de hygiene in een ziekenhuis, kinderdagverblijf of waterzuivering.
Hoe zit dit bij insecten, die sterk afhankelijk zijn van een gezonde balans en waarbij aanvallen of tekorten hun gevoelige systeem kunnen vernietigen? Hoe denken en werken bacteriën? Zijn zij op de hoogte van hun macht of ondergaan ze gedwee hun lot als heerser over het micro-universum?

Bacteriën verschillen ondanks hun kleine grootte onderling enorm. In het boek Elektrisch Ecosysteem van Sander Funneman, wordt er op een bijzondere wijze aandacht aan het leven van bacteriën en virussen gegeven. Een bacteriekolonie verdeelt onderling de arbeidstaken, zoals ademhalen en bedreigingen afweren voor de kolonie door de buitenste microben in een meer, en inspecteren of er voedsel te vinden en produceren is door de onderste microben op de bodem. Voor het organiseren en afstemmen van activiteiten binnen de kolonie, gebruiken bacteriën elektrisch geladen deeltjes. Chromosomen werken als antennes. In 2005 ontdekte men dat bacteriën een nano-kompas in zich dragen. Middels magnetokristallen worden bacteriën geïnformeerd over de exacte vindplaats van hun voedsel.

Bacterie-onderzoek bereikte in 2009 een momentum, toen het DNA van een bacterie werd ontrafeld. De microbe Desulfovibrio magneticus maakt zelf ultrakleine magneten van kristalvormig ijzer en vormt een eenheid met het geomagnetisch veld. Hij maakt ketens van bolvormen die het geomagnetisch veld in staat lijken te stellen om de bacterie te informeren en richting te geven. De bacterie functioneert als een verlengstuk van het magnetisch veld, en niet als een zelfstandige microbe die het geomagnetisch veld gebruikt. Deze bacterie is uitsluitend uitgerust met een soort telepathische antennes.

Kunnen bacteriën naast een helende of vernietigende functie ook een informerende, waarschuwende of inspirerende rol spelen? Als voorbode van kenteringen en veranderingen in het ecosysteem, waar de mens ook gevolgen van kan ondervinden?
 

Een nieuwe wetenschap van een elektrisch ecosysteem

Het Nederlands echtpaar Sander en Anne-Marie Funneman doet reeds 3 decennia journalistiek wetenschappelijk onderzoek naar elektromagnetische velden, straling en magnetoreceptoren bij mensen, dieren en insecten. Deze velden bevinden zich niet alleen op plekken waar mensen het zouden verwachten of waarnemen, zoals rond het poollicht of tijdens geslachtsgemeenschap.

Mensen beschikken over een emotionele hartintelligentie die aan de basis van het functioneren ligt. De elektrische energie van het hart is ca 50x sterker dan dat van de hersenen, kan een magnetisch veld creëren dat tot buiten het lichaam meetbaar is en informeert de hersenen. Onze emoties worden via het magnetisch veld van het hart ook met anderen gecommuniceerd; van angst, woede en vooroordelen tot compassie, dankbaarheid en liefde. Via elektrische signalen wordt het hart aangezet om bloed door de aderen in het hele lijf rond te pompen. Een hartstilstand komt door een storing in het elektrische circuit. Dit kan mede veroorzaakt worden door hartklachten i.c.m. zonnewind. De kosmos staat in verbinding met je hart. Groots!

Ook op de aarde beweegt alles dankzij natuurlijke elektromagnetische energie. Zo wordt een vliegende bij die tijdens het bewegen met de vleugels positief geladen wordt, getrokken naar een bloem op de bodem die negatief geladen is. Bewegen in de buitenlucht is een goede manier om de aantrekkingskracht te vergroten. De wespensoort de oriëntaalse hoornaar communiceert telepathisch met minikristallen in het lijf en ovale kristallen in de honingraatcellen van hun nest, waardoor zij hun nest vormgeven en in contact lijken te staan met het aardmagnetisch veld.

Auteur Sander Funneman schrijft in Elektrisch Ecosysteem over spermatozoïden die alles op alles zetten om 1 winnende cel die een eitje bevrucht, gezamenlijk van elektrische kracht te voorzien.

Het idee dat spermacellen een wedstrijd afleggen waarbij er miljoenen cellen verliezen, verliest. Het is tijd voor een positief geladen wereldbeeld, waarbij alles en iedereen middels elektriciteit verbonden is. Dit geeft volgens de onderzoeken die Funneman aanhaalt ook verantwoordelijkheid om bewust om te gaan met kunstmatige straling en door mensen aangelegde elektrische velden.

Dit stuk bewustwording is waar de onderzoeken die de auteur beschrijft mijn kunstpraktijk raken, want het is mijn intentie om de ervaring van mensen als onderdeel van het ecosysteem te verdiepen. Door kijkers te verrassen en prikkelen met verbeelding van bijzondere krachten, waarna de benadering van lokale/globale natuur mogelijk opener wordt. Ook de omgang met straling hoort hierbij, omdat dit een vergeten energievibratie is, die ten grondslag ligt aan het leven en een rol hoort te spelen in een duurzame transitie – indien duurzaam leven (na een transitie) het doel is. Biodiversiteit is maatwerk en ieder mens kan een unieke dialoog met de natuur aangaan.

Zodra je weet dat bijen en vogels niet gedijen naast hoogspanningskabels en hoogfrequente antennes, dan kan je kunstmatige ruis uit natuurgebieden of broedgebieden houden. Of op zijn minst routes van diersoorten en hun voortplantingsgedrag meewegen bij het aanleggen van infrastructuur. Uit onderzoek blijkt dat ook koeien vreemd gedrag vertonen bij zendmasten.

Kunnen wij kunstmatige elektrische velden in zee aanleggen die bewust op een andere frequentie plaatsvinden dan die van dieren, dus bijvoorbeeld niet op ca. 8 Hz (de Schumann resonantie) waarmee dolfijnen en walvissen communiceren? Geluid van o.a. scheepvaart of een olieplatform beweegt 4x sneller onder water dan door de lucht. Elektromagnetische velden onder water worden geleid door zout water, in een reeds sterk elektrisch geladen zee. De impact van straling kan mogelijk beperkt worden door kabels van windmolenparken diep in te graven en in straten aan te leggen i.p.v. verspreid door vaarroutes van haaien en roggen. Deze kabelstraten zouden voorzien kunnen worden van stralingwerende wanden om ook ander zeeleven te sparen.

Zoals er in de geneeskunde toepassingen met kunstmatige bio-elektrische frequenties voor het mensenlichaam bestaan, zo kan men natuurlijke elektromagnetische straling ook bewust versterken. Elektrocultuur maakt hier gebruik van, om gewassen beter te laten groeien en tegen plagen te beschermen middels elektrische energie. Planten worden met een antenne aangesloten op natuurlijke energievelden. Dit beschermt de bodemkwaliteit en het daarop aangesloten leven zoals insectenpopulaties.

Het hart-IQ van mensen en organisaties beschermt de toekomst van soorten op aarde. Een afgestemde hartfrequentie zorgt voor de nodige vriendelijkheid in drukke tijden.
Implementatie van gezonde technieken kan ervoor zorgen dat hersengolven zich vaker in ontspannen staat bevinden en mensen minder stress-gerelateerde klachten in moderne omgevingen ervaren, wat plezier, gezonde productiviteit en innovatie ten goede komt.

Kunnen mensen naast ‘elektroreceptief’ ook ‘elektrodeceptief’ zijn? Waarbij hun magnetische ontvanger geblokkeerd, vergaan, verdoofd of tijdelijk buiten gebruik is. Hangt een verstoord elektrisch ecosysteem hiermee samen? Kan de samenwerking met het veld hersteld worden?

Oorspronkelijk en vernieuwend natuurherstel

Uit welke magnetische velden bestaat een boom, bos, brug, stoel of mens? Tot het begin van de Middeleeuwen bestond Nederland overwegend uit loofbos, wat gekapt werd voor landbouwgrond en energie. In 1850 bestond Nederland nog maar voor 1% uit loofbos, waarna er met name dennenbomen (productiebossen) werden geplant. Momenteel is het aandeel aan bos 10%. Jong loofbos komt weer op in de oude dennenbossen, maar krijgt niet altijd de kans om te overleven, door dierlijke activiteiten en menselijke kap. Staatsbosbeheer kapt ook naaldbomen om variatie te stimuleren, maar kaalkap is niet gezond omdat naaldbomen relatief veel stikstof en vuil opnemen.

In hoeverre heeft grootschalige kap de bio-elektrische atmosfeer van ons land beïnvloed? Kan er bijvoorbeeld sprake zijn van een kosmische regen die minder goed gefilterd wordt door een veranderd aardmagnetisch veld (net zoals je je voor kan stellen dat we op dit moment regen uit de lucht sneller op het hoofd krijgen door een gebrek aan bomen en bladerdaken om ons heen)?
Zou men middels elektrocultuur jonge loofbomen kunnen helpen om sneller te groeien van een voor dieren lekker sprietje tot een bestendiger stam?

Kunnen mensen uit ‘armere’ landen met een groter aandeel aan oorspronkelijke natuur en bio-elektriciteit, geïndustrialiseerde landen helpen bij inzichten en stappen m.b.t. klimaatbeleid?
Kan de westerse mens een symbiotische samenwerking met de natuur aangaan en zich laten inspireren door lokale culturen die hun ecosysteem sparen en bezielde eigenschappen toekent?

De stem van het hart bij klimaatverandering

Hoe natuurinclusief is klimaatbeleid?
Hoe vrij klinkt de stem van het hart bij opvolging van het Klimaatakkoord, wat door internationale landen mede op basis van een economische indeling ‘arm/rijk’ is opgesteld, niet louter om investeringen of lasten eerlijk te delen maar ook omdat machtsverhoudingen zo blijven gelden?
Maakt het universum op enigerlei wijze onderscheid tussen een rijke of arme groep en/of werken diverse energiestromen op basis van frequentie op een meer vloeibaar zielsniveau samen?

Zijn mensen klaar om vanuit het hart radicale keuzes te maken en elkaar te steunen? Het volgen van beleid gestuurd door cijfers en targets kan perfectionisme, faalangst, competitie en cynisme i.p.v. activatie onder partijen in de hand werken. Klimaatbeleid is meer lineair dan organisch van aard; het betreft een economisch milieuvriendelijker model dat nog steeds verontreinigend is en welke geen intrinsiek gemotiveerde gedragsverandering van bedrijven en burgers verlangt, met als doel natuurinclusieve en gelijkwaardige werkwijzen omdat dit goed voelt. Het resultaat zal dan als vanzelf natuurvriendelijker en democratischer worden. Kan de macht van dwarsliggers worden beperkt vanuit een gemeenschap die kiest voor duurzame en doorleefde ervaringen?

Een verlangen naar mysterieuze mistverschijnselen en rituele rookwolken is universeel. Mensen en organisaties moeten niet minder (CO2/stikstof) maar iets anders/beters (waterdamp/biogas/positiviteit) uitstoten. Groei is aanstekelijk en geeft mensen het gevoel met een persoonlijk doel op aarde te leven. Men moet vrij zijn om biologische sporen na te laten in het landschap, gaswolken en een aura van licht en kleur te genereren om genomen stappen in het leven heen, als een afbreekbaar dynamisch bewijs van je vol geleefde leven op aarde.
 
Is het milieuvriendelijker om toe te staan dan je biologische hennep trui na drie jaar versleten is, of duurzamer om er een vleug garen door te mixen zodat het langer sterk blijft? Ik maak kunstwerken die lang mooi en sterk blijven en gebruik zowel minder als zeer natuurvriendelijke keuzes die dit doel behartigen. Verbeterde technieken schieten als paddestoelen uit de grond.
Dankzij mijn jeugd als dochter van een directeur van bedrijven, heb ik gezien en geroken welke keuzes er in fabrieken gemaakt zijn en dat dit ook een kwestie van invloed op bestuurlijk niveau betreft. Mensen kunnen het heft in eigen hand nemen, door autonome gemeenschappen te vormen. Liefde doet groeien en zet verdere veranderingen in werking, daar waar angst stagneert.

Ik ben benieuwd naar experimenten op kleine schaal die ondanks dat zij een kleine stap vormen – zeker met oog op verwachte natuurrampen – exponentieel kunnen groeien.
Zoals:
Ouders, stagiairs of buurtbewoners die biologische lunches koken in basisscholen met eten uit de moestuin of het voedselbos. Betaald, want in een harteconomie is onderling contact tussen natuur, opvoeders en kind belangrijk. Hoe beïnvloedt dit deelnemers en organisatiestructuren?

Of experimenten met waterstof in bepaalde buurten, door oude gasleidingen heen. Groene waterstof kan op lange termijn een relatief milieuvriendelijke en circulaire techniek vormen, waardoor het aantrekkelijk is om meer ervaringen op te doen met benodigde installaties en infrastructuur, ondanks dat groene waterstof vanuit een lineair rekenmodel nog geen prangende status heeft wanneer het gaat om het terugdringen van CO2 uitstoot. Voor groene productie is nog te beperkt aanwezige groene stroom aanwezig. De productie kan efficiënter worden en de opslag veiliger t.b.v. explosiegevaar, na experimenten. Een latere transitie zou alsnog extra uitstoot kunnen veroorzaken, of massaal aangelegde kabels voor elektrische kookplaten (deels) overbodig blijken te hebben gemaakt. Ook ik heb ingezet op zonnepanelen plus elektrisch koken (keramisch wegens lagere kunstmatige straling), maar verduurzaming blijft een proces.
Verderop in dit stuk diep ik waterstof als voorbeeld van exponentiële groei uit.

Collectief groeiproces

Wat we nodig hebben in deze tijd, zijn beleidsmakers en techneuten met fonkelende ogen, sterke communicatieve vaardigheden en intuïtieve antennes om signalen van de gemeenschap en de natuur te integreren. De gemeenschap kan het onderzoeks- en werkproces van innovatieteams volgen en steunen. NOS Wetenschap, RTL Samen, De Groene Graaf, Symbioceen News, etc.
Er is een tastbare eensgezindheid nodig die verder gaat dan nieuwsberichten over het al dan niet halen van klimaatdoelen op globaal/nationaal/lokaal niveau, zonder alternatieven of context te bieden, waardoor een emotionele klik met verstandige targets uit kan blijven. Een solide transitie ontvouwt op basis van gemeenschappelijkheid en transparantie.
In hoeverre staan boeren open voor grootschalige hartelijke steun? Zijn zij er klaar voor om persoonlijke voorkeuren te overstijgen en geliefd te worden als duurzame sector? Is de overheid er klaar voor om al te strikte regels te laten varen, om in een behoefte aan flexibiliteit en eigengereidheid van de boeren te voorzien? Veel boeren hebben geen behoefte aan een correct imago. Dat moge duidelijk zijn na grove protesten op Europese wegen. Dit betekent nog niet, dat zij niet bereidwillig zijn om te investeren in een beter leef- en werkklimaat. De rationele en wetenschappelijk becijferde werkwijze strookt niet met hun fysieke en lokale leefstijl. Men voelt zich onbegrepen en de (tijdelijke) wrijving belemmert naast stikstofdoelen de sfeer. Deze boeren kunnen een onderhuidse latente weerstand vertolken, die in lichtere vorm bij meer mensen leeft. En die geventileerd zal moeten worden, waarna de atmosfeer snel opgeklaard kan zijn. Is het debat over duurzaamheid organisch van aard? Klimaatpsychologen springen in het ontstane gat in de markt, want burgers en bedrijven moeten in beweging komen. (Hoe) wil de vrije wil dit?

Tijdens prille transitiestappen is een onbevangen, niet-wetende, vertrouwende, open en onderzoekende houding nodig. Dit wrijft met de huidige attitude in ons westerse en politiek gepolariseerde klimaat. Kunnen we ons laten inspireren door de Japanse Kaizen-methode; kleine stappen, groot resultaat? Zo zit er op een KPN router een losse wifi-aan/uit knop (handig in basisscholen) of kan je energie bij datacenters besparen door je serverruimte op te ruimen en vaker offline te gaan, de lokale natuur in. Een smartphone vrije dag in de week kan je lucht geven. 

Gaan mensen bewust om met dergelijke alledaagse keuzevrijheden, voor hun eigen plezier of gemoedsrust (en niet om een schouderklop te krijgen alsof het een prestatie of offer betreft)? Vanuit reclames is men gewend om verleid, gestimuleerd, herinnerd of aangespoord te worden door externe factoren. Indien we niet opletten zou de overheid burgers ook als potentiële duurzame consumenten i.p.v. autonome wezens met authentieke snaren kunnen benaderen.
Hier doe ik een beroep op mijzelf als kunstfotograaf, om mezelf en kijkers geen duurzaam imago aan te smeren, maar met open vizier via een natuurinclusieve weg te inspireren.

Innerlijke oervrouw

Op dit vlak van collectieve verantwoordelijkheid en daadkracht neem ik als kunstfotograaf een onderhuidse onzekerheid waar bij veel mensen in de Nederlandse samenleving; een zwakte waar men liefst niet open over praat of van wegkijkt. Ook ik voel deze onzekerheid; een diepe, ingeprente ecologische klunzigheid die lijkt op een schaamte of spijt. Ik weet amper hoe ik een vuurtje moet stoken. En daarnaast ken ik bijna niemand in mijn directe omgeving die het me leren kan of wil (zonder dat ik les bij een lokale dakloze moet nemen). En als ik die vind, zouden we ook een plek moeten vinden waarbij dat toegestaan is. Ik ben bang dat ik het niet red in het wild, en in deze samenleving lijkt dat geen punt. Maar diep van binnen houd ik mijn hart vast en bevries ik bij de gedachte dat ik mijn kinderen geen primaire natuurkennis of overlevingstechnieken bij kan brengen in geval van nood. Welke bessen zijn eetbaar en hoe benut je op kundige wijze medicinale krachten uit planten? De oervrouw in mij voelt zich een minderwaardig, bazig, vergeten en genegeerd personage uit een oude, weggewoven tijd. Die bovendien in rap tempo de huidige natuur schaadt en de wereld wijsmaakt dat dat per ongeluk is. Want in mijn samenleving draaien we om de kracht van de natuur als bron heen. En als ik daar tegenin ga of doortastende vragen bij stel, kijken mensen me misschien wel aan alsof ik een heks ben die ook door het vuur verzengd moet worden. Ik ben enorm bang om als vrouw al te milieuvriendelijk te zijn! Mijn hart gaat tekeer bij de gedachte dat ik niets liever wil dan in een schoon lokaal ecosysteem wonen met mijn gezin, met relatief beperkte uitstoot en openheid van geest en tolerantie jegens anderen. Maar ik durf niet, omdat ik bang ben dat dit een onomkeerbare bewondering voor het leven ontketent.

Hoe zit het met de elektromagnetische energie die in de sociale ether is blijven hangen na de heksenjachten en vrouwenintimidatie of machtsmisbruik door het patriarchaat? Mijn innerlijke oervrouw is daarnaast bang voor wraak of vergelding vanuit de natuur of van benadeelde ‘stammen’. Ik heb het hier over een primitieve angst die amper een taal heeft in onze cognitieve cultuur. Is dit taboe? Stel ik me aan, ben ik te emotioneel, transparant, teer of bezield? Om over slavernij nog niet te spreken. Ik heb het in deze over sensaties die ik hier en nu tastbaar voel, als moeder, vrouw en dochter; in een werkend en spelend leven! Deze blokkade zouden meer mensen kunnen ervaren als een weggestopte collectieve angst of schuld; die je achtervolgt maar gelukkig ook losgelaten kan worden. Ik adem erdoorheen. Na een kalmerend, troostend hapje Ben & Jerry’s chocolade ijs samen met het gezin, om van de schrik van mijn innerlijke potentiële klopjacht te bekomen.
Ik heb deze gewaarwording – die me zojuist kippenvel bezorgde – niet vooraf gepland. Maar het zit me niet in de weg om mijn weg naar meer eenheid en verbinding te bewerkstelligen, sterker nog: ik snap nu waarom ik eerder bescheiden kon doen; bang voor intimidatie vanuit een van oudsher mannelijke en kerkelijke cultuur. Mijn gevoeligheid zou geen winst opleveren volgens ons systeem, maar in de klimaatcrisis kan dit tij keren.
Mijn schuldgevoel betreft vooral mijn sociaal gewenste gedrag, dat ik de illusie van controle met anderen in stand houd en niet altijd open over dergelijke primitieve gevoelens communiceer.

Ondanks mijn levensliefde wil ik dus niet te onaangepast zijn. Omdat ik graag mensen help in verbondenheid met de moderne samenleving. Kan mijn partner van een boekenwurm in een houthakker evolueren? Telt een boomhut mee als studio met eigen opgang, voor de fiscus?

Onze kapitalistische cultuur is mede ontstaan vanuit een protestantse moraal van hard werk in ruil voor een goed bestaan, waarin je je leven als verkozen mens met een plekje in de hemel bewees. Middels een rationeel en boekhoudkundig systeem werden beloningen of boetes bijgehouden. Omdat er geen plezier gemaakt mocht worden, werd de winst direct in het bedrijf gestopt. Deze oude ‘kerkeconomie’ domineerde ook de vrijetijdsbeleving van mensen.

Over heksenjachten, kerk en kapitalisme

Inclusie was in de Middeleeuwen nog geen gemeengoed. Het waren protestantse hervormers die de leidinggevende rol van vrouwen omstreeks het eind van de Middeleeuwen aan banden legden. Volgens de kerk was de vrouw minderwaardig aan de man, wat vrouwenhaat rechtvaardigde. Men had een angst voor het onbekende en boeren waren bang dat heksen de hagelstenen hadden gestuurd die hun oogst verpletten. De kerk stelde dat een mislukte oogst, overspelige partner of virusuitbraak een straf van God was. De kruidenvrouw vormde een verlengstuk of hulpje van de duivel en kreeg de schuld bij tegenslagen.
De kerk nam de ‘onzin’-krachten van magiërs, alchemisten en kruidenvrouwtjes tot aan de 13e eeuw niet serieus; volgens kerkgeleerden was tovenarij pure verbeelding. Uiteindelijk speelde de kerk de hoofdrol in de bestrijding, nadat het bijgeloof in de maatschappij toenam en ook bij de kerk omsloeg in blinde paniek. Exodus 22 stelt: ’De toveres zult gij niet laten leven.’ Vroedvrouwen en natuurgenezers met kruidenelixers werden gestraft omdat hun natuurkennis voor dodelijke doelen ingezet zou kunnen worden.
Van ca 1440 tot 1782 (met de meeste processen tussen 1500-1700) werden onafhankelijke vrouwen en heksen gefolterd en vervolgd. Maatschappelijke of persoonlijke problemen werden toegeschreven aan de onvoorspelbare intuïtieve vermogens of kruidenliefde van de vrouw.

Een eerlijk rechtsproces werd vermeden. Men deed wel zijn best om vrouwen een tastbaar weegproces te geven. Een vermeende heks werd met handen en voeten vastgebonden in het water gegooid. Kwam ze boven drijven? Dan werd ze te licht bevonden, voorbij de wetten van zwaartekracht en in staat om op een bezemsteel of geitenbok te vliegen. Ze moest verbrand. Indien ze zonk bleek het toch een onschuldige vrouw van vlees en bloed die niets naars met de maatschappij voorhanden had met haar toverkrachten. Ze mocht blijven leven. Velen overleefden de proef niet. Je zou maar een natuurgenezeres in die tijd zijn, levensgevaarlijk!

Pas na het insnoeren van de vrijheden van vrouwen via de wet, stopten de heksenjachten. Met deze vrouwen is er kostbare kennis over de natuur en natuurelementen, zoals deze ook in culturen of religies zoals de Hadzabe of het boeddhisme wordt benaderd, verloren gegaan.Welke echo uit het verleden klinkt er door in mijn Middeleeuwse en vrome woonplaats Deventer? Zijn de sporen van materiële welvaart door het slavernijverleden uit de Hanzestad uit een zelfde soort onderdrukking van natuurlijkheid voortgekomen?

Zetten we de stem van de natuur in ons klimaatbeleid nog steeds vanuit een machtspositie op het spel? Hoe kunnen wij de natuur door ons heen laten werken in klimaatbeleid? Is de stem van de vrouw tegenwoordig echt vrij en in hoeverre is het hart van moeders geïntegreerd in natuurbeleid?

De rationaliteit die de kerk ten onder deed gaan, speelt niet in het Oude Testament. Deze noemt emoties die we in bomen weerspiegeld kunnen zien, waaruit een bezielde verbinding met natuur spreekt.
“Een boom kan hopen (Job. 14:7) en trots zijn kroon in de hoogte steken (Ezechiël 31:14). … Als de wouden van Basan gekapt worden, huilen de eiken (Zacharia 11:2). Maar als de HEER komt in recht en gerechtigheid, jubelen de bomen (Psalm 96:12).” Bron: Stralende Bomen, blz. 164-165, Henk Kieft en Sander Funneman, 2022.

Een natuurlijk verbond

De wetenschappelijke revolutie die na de Middeleeuwen volgde heeft voor belangrijke inzichten gezorgd in onder andere geneeskunde, biologie, natuurkunde, scheikunde, wiskunde en sterrenkunde, los van het religieuze domein. Dit creëerde een idee van heerschappij over natuur, waarin (mannelijke) dominantie verder doorging. Ondanks dat vrouwen (m/v/o) nu betere kansen hebben, is dit rationele wereldbeeld nog niet geëvolueerd op basis van vrouwelijke kwaliteiten zoals empathie, creativiteit, inventiviteit, sociaal inzicht of emotionele zorgzaamheid. Of aan de hand van ervaringen van vrouwen die leden onder een sfeer van machtsvertoon in de omgeving.
Onze (westerse) maatschappij staat boven de dierenwereld en wij beheren de natuur, is ons op school verteld. Zelfs op het Gymnasium rept men niet over een natuurlijk verbond tussen al het leven en het afstemmen op de energiebron die aan de basis ligt van alle materie. Ecologische belangen zijn in ons stelsel niet economisch winstgevend en het zoeken naar alternatieve leefwijzen kan je inkomsten of succes vertragen. Dat risico neem je zelf. 

De competitieve markteconomie – met een bewust door bedrijven gecreëerde schaarste – heeft voor welvaart gezorgd en anderzijds heeft de markt een eerlijk gesprek over de bron van dit welvaren bemoeilijkt, omdat dit de korte termijn inkomsten drukt. Deze logica is voor sommige tieners een reden voor dwars gedrag op de middelbare school. Wij leven collectief onder onze stand. Kinderen voelen het feilloos aan dat hun natuurlijk ingegeven intuïtief kompas wordt ingeperkt. Veel mensen willen braaf bij de roedel horen, dus passen we ons aan aan de middenmoot i.p.v. een proteststem te laten horen, met oog op een vaste baan of koopwoning.

Elektrische context

De boeken van Funneman hebben een eye-openend effect om te leven naar een natuurlijk niveau van welstand, waarbij er kosteloos natuurlijk internet aanwezig is waar we gebruik van kunnen maken bij onze keuzes, interacties en wegen in het leven. Op deze energie kunnen we bouwen en vertrouwen, al is de gedachte aan een innerlijk universum experimenteel. We zouden er plezier aan kunnen beleven om toch met open ogen, opnieuw naar de wereld om ons heen te kijken.

Sander Funneman kan de brandstapel-angst van sommige natuurminners niet wegnemen, maar legt wel overkoepelende verbanden tussen diverse domeinen in de samenleving met zijn onderzoekende geest. Hij plaatst ontwikkelingen op aarde in een grotere elektromagnetische context, die in de kosmos gelegen is. Het gaat niet meer om ik, jij of wij maar om ons verbond. Zijn verhaal heeft minstens eenzelfde kalmerend effect als een bakje chocolade-ijs met mijn clan bij het kampvuur, waarbij sterren deze kosmische context al stralende onderbouwen.

Wondere kunstfotografie

We bevinden ons midden in een prachtige geosfeer, die samenhangt met de heliosfeer en galactosfeer. Het is niet langer de vraag of er buitenaards leven mogelijk is. Het wordt belangrijker om te erkennen dat het aardse leven buitengewoon is; een wonder in progress!
Onze hersenen begrijpen nog maar een fractie van het intelligente bewustzijn van het planetaire ecosysteem, namelijk vooral de zichtbare, materiële of met huidige instrumenten meetbare aspecten ervan. Dit is het topje van de ijsberg.

Van daaruit bezien is mijn werk een druppel in de oceaan. Ik tracht wondere verbanden tussen natuur (bron) en psyche (bewustzijn) te ontdekken in mijn kunstfotografie, waarbij ik fotonegatieven met artistieke en organische materialen bewerk. En experimenteer met fotografie waarheidsgetrouw medium.

Navigeer ik mee op het aardmagnetisch veld of leg ik vooral verbanden met een hogere dimensie of sfeer? Voor mij zijn deze werelden niet gescheiden, en bevinden spiritualiteit en wetenschap zich op een en hetzelfde pad. Zoals authenticiteit van mensen die uit het hart leven een meetbare invloed heeft op sociale structuren (als voormalig zorgmedewerker heb ik dat van dichtbij mogen ervaren). Energie en materie bewegen in dezelfde baan rond de zon; de oppermagneet van deze aarde. Een alles doordringende natuurlijke levenskracht.
In mijn fotowerk benut ik dit gegeven door schaduwen met kleuren te bewerken. Dat ons oog  schaduw als duister waarneemt, zegt iets over de beperkte lichtgevoeligheid van onze ogen. Maar vanuit onze geest geldt deze beperking niet. Ook breng ik een doorstromend licht aan dwars door de bodem, bomen en mensen, als onderdeel van een netwerk.
Dergelijke netwerken worden door sjamanen gezien tijdens ceremonies, maar ik leg er contact mee middels een verfijnd invoelings- en voorstellingsvermogen, welke ik nader ontwikkelen wil.

Zodra er een plant door een rups wordt gebeten, spoelt er een fluorescerend licht over andere bladeren, zodat deze plant zich kan voorbereiden op toekomstige aanvallen door bijvoorbeeld vieze stofjes aan te maken waardoor de plant minder lekker is om te eten. De plant krijgt een lichte gloed over zich heen. Zodra er een plant door een rups wordt gebeten, spoelt er een fluorescerend licht over andere bladeren, zodat deze plant zich kan voorbereiden op toekomstige aanvallen door bijvoorbeeld vieze stofjes aan te maken waardoor de plant minder lekker is om te eten. De plant krijgt een lichte gloed over zich heen.
Mijn analoge kunst bevat o.a. fluorescerende kleuren waarmee ik het voor het oog onzichtbare frequenties van het kleurenspectrum, verbanden en fenomenen tracht te verbeelden. Ik neem de schoonheid van de natuur in me op en vertaal deze (tijdens het werken met inkt e.d.) intuïtief in de richting van een grotere bron of dimensie. In die ontvankelijkheid ontstaat de verbinding. Weerklinkt er een lokroep uit een vergeten oerbewustzijn of bedreigd ecosysteem, in de gloeiende energiestromen?
Ik corrigeer een blinde vlek (de logische wijze waarmee wij natuur waarnemen), op een wijze die mij passend en verrassend lijkt. Hiervoor moet ik wel touwtjes uit handen geven.

Een dans met de elementen

Via esthetiek probeer ik diverse mensen aan te spreken om zich vanuit het hart te verbinden met mijn werk. Ik geloof dat ieder mens aangesloten is op een bron, die ook onderliggende schoonheid zoals fractale structuren bevat. Door mijn techniek oogt mijn werk schilderachtig en kan het mensen op een intuïtief niveau raken, zonder digitale manipulatie en in een analoge sfeer. Waarbij een landschap lijkt te spreken middels een bijzondere kracht; ontvlambaar kan zijn of onder water stroomt, los van zwaartekracht of vanuit een oneindige bron. De psyche van de natuur is in onze eigen perceptie gelegen. Wat ik beoog, is angst voor (klimaat)veranderingen weg te nemen, om van daaruit oprechter naar mijn beweegreden als mens en maker te kijken. Kijk en handel ik vanuit verbinding of angst? Klopt die angst of is het aangeleerd?

Dit zijn open vragen waar ik geen statische antwoorden op zoek maar vanuit stilte of afstemming boodschappen bij kan ontvangen. Zo geeft mijn psyche zich verder over in een dans en kan ik creëren. Dit druk ik uit middels de energiestromen die elkaar overlappen, verrijken, uitvegen, versmelten en doorlopen. Middels diverse lagen inkt, verf en natuurlijke vloeistoffen.
De gedachte dat er een scheidingswand is tussen een fijnstoffelijke bron en de materiële wereld vind ik onwerkelijk. Het onderwerp bio-elektriciteit bevindt zich in een overlappingsgebied; maakt intuïtie wetenschappelijk en wetenschap intuïtief. De waarheid ligt niet in het midden maar in de samenwerking en energie-uitwisseling tussen polen.

Openheid voor een aards energiesysteem heft een scheiding tussen linkse of rechtse oriëntatie met een vermeend politiek correct midden op. Indien links en rechts zich niet zuiver tot elkaar verhouden of als polen geen dynamische kracht benutten, is het midden evenmin constructief maar een geforceerd compromis. Vanuit dit licht bezien is transparantie wezenlijker dan je gelijk of macht. Om die reden tracht ik zo eerlijk mogelijk te schrijven zonder al te vooringenomen te zijn. Mijn hart corrigeert mijn hersenen geregeld, want die willen dat het klopt en niet dat het eerst stroomt. Maar het moet stromen en erna klopt het, volgens het hart: La-la-la-boem.
Je lijnt jezelf uit met een groter netwerk, in een existentiële dans.

Gekozen vibraties

Ik vind de combinatie van kunstmatige en aardmagnetische straling eigenlijk ideaal, mits we aangelegde communicatienetwerken binnen de perken van het nuchter verstand houden en niet overal ongevraagd wifi en straling aan boord brengen, zodat het een keuze blijft en geen opgelegde virtuele realiteit waar niet aan te ontkomen valt – met alle gevolgen van dien (van psychische verslavingen tot schade aan het ecosysteem). Kunnen mensen zich vaker aansluiten op de kracht van natuurlijke netwerken zoals het wood wide web, ontspannende energie in een zwemmeer of elkaars lichaamswarmte? Voor een baby is de borst of het magnetische veld van het hart van ouders essentieel. Welke invloed hebben smartphones en apps op drukke moeders die amper de deur uit kunnen? Hoe wordt de sfeer in huis beïnvloed bij verstoring van het hart?

Zullen we beginnen om nieuwsgierigheid te delen en collectief met een schone lei beginnen, aan de hand van vernieuwende creatieve en wetenschappelijke ideeën die zich verder uitrollen en de symbiose tussen alle levensvormen met een natuurlijke elektromagnetische lading onderzoeken? Hierna zouden we kunstmatige straling slimmer kunnen implementeren.

De opkomst van kunstmatige straling

Bij het ter sprake brengen van het boek Elektrisch Ecosysteem van Sander Funneman in mijn omgeving, stuitte ik soms op een lichte weerstand, met reacties als: “Oh, maar ik geloof dat niet hoor, ik heb namelijk geen last van kunstmatige straling dus ik maak me er niet druk over”. Mensen die ik sprak namen hun individuele beleving als maatstaf en wilden verder geen ongerustheid scheppen. Maar insecten, vissen, trekvogels en bomen kunnen gevoeliger reageren dan mensen. Insectensoorten, waaronder bijen, sterven massaal uit. Ondanks dat het aanvankelijk niet in deze partijen opkwam om levensvormen vooraleerst in het algemeen te beschermen i.p.v. de mens als primair soort, brachten de meesten na het verkrijgen van nieuwe informatie al gauw begrip op voor het welzijn van dieren.
Publiek beschikbare wetenschappelijke kennis over kunstmatige straling is beperkt aanwezig, wegens een genormaliseerde lobbycultuur van bedrijven. Er is ook bij mensen een reële kans op verstoringen in de ‘lichaamssfeer’ aan de hand van bijvoorbeeld het uitrollen van 5G, zelfrijdende auto’s en zwaardere communicatiesystemen voor defensie – door lucht en over zee.

5G Maakt gebruik van een bandbreedte van 3 tot 300 Ghz, waar 1G t/m 4G nog gebruik maakte van 0,15 t/m 8 Ghz. Er wordt bij 5G een exponentieel toegenomen frequentie gebruikt t.o.v. 4G, die ook een schadelijker effect kan hebben op de natuurlijke omgeving. Reken hierbij mee dat slimme apparaten in de toekomst ook intenser signalen zullen uitzenden en simultaan ontvangen, wat het kunstmatige stralingsnetwerk dubbel in kracht doet toenemen.

Op blz. 171 van het boek Elektrisch Ecosysteem staat hoe wetenschappelijk onderzoek [Leiden University NLElsevier] in 3G tijdperk 2013 opmerkelijke schade aantoonde van radiofrequente elektromagnetische velden op insecten, bijen en planten. Dat ging over een relatief lage intensiteit aan straling, nog voor het tijdperk van slimme elektronica en AI waarvan we nu op de drempel staan. En waarbij straling de komende jaren van alle kanten op mens en dier af kan komen, ook buiten verstedelijkte gebieden middels satellieten in de ionosfeer van de aarde; 50-100 km boven het aardoppervlak. Deze toenemende elektrosmog in de atmosfeer kan zelfs kosmische straling blokkeren, en dit schrijf ik uit verwondering over de impact van kunstmatige straling, en het vermogen van de mens om een vervuilde wereld én ruimte te scheppen. Onze machtige positie kunnen we ook open en constructief benutten, waarbij we een wederkerige relatie met de natuur als bron voor leven benutten. Naast gebruik te maken van materiële grondstoffen kunnen we ons door de intelligentie van de natuur laten informeren.

Sander Funneman licht in zijn boek toe hoe hoogfrequente kunstmatige straling sterk gebundeld kan worden om apparaten en auto’s onderling te laten communiceren, wat er als een laserstraal uit zou zien i.p.v. als de straling van een zendmast, die geleidelijk alle kanten op gestrooid wordt.

Hierbij zie ik als natuurlijke tegenhanger een bundel natuurlijk licht voor me, die ook dwars door de huid, bodem en voedsel trekt en deze voedt met oerenergie uit de kosmos, totdat het organisme zich zo verzadigd weet dat het zich vrijwillig overgeeft om op te lossen in een universele kracht; verschroeid of verschrompeld maar vol eeuwige natuurlijke energie. Is er een diep verlangen in mij als mens om uiteindelijk één te worden met deze fijnstoffelijke energiebron? Weten ik en anderen ons zo weinig raad met dit diepe hartsverlangen dat we overal zendmasten neerplanten en elkaar bellen over het wel en wee, de oorlogen en aandelen op deze aardkloot?
Alsof dat de verbinding evenaren kan?
 

Transformatie als moeder

Ik verwonder me om de kans op transformaties, die gepaard gaan met de overgave aan de geboortegolf van een nieuwe tijd. Een verlies aan controle jaagt me als moeder en vrouw geen angst voor de dood aan. Ik denk dat het risico om te sterven bij het negeren van kosmische invloeden groter is. En dat mijn overlopende hart en verbeelding mijn leven juist extra plezier en kracht geven. Ik accepteer mijn dienstbare rol aan een groter systeem en ditzelfde systeem voedt mij met inspiratie. Wie goed kan leven kan ook goed sterven. Dit uitgangspunt van een creatief of scheppend bewustzijn, waarbij de mens zich ontwikkelt in lijn met een grotere dimensie, is door mijn bevallingen versterkt. Deze ervoer ik als poorten tussen metafysische en materiële dimensies. Veel mensen ervaren tijdens de conceptie ook hogere energieën die tastbaar te voelen zijn.

De waarheid die in je hart huist bepaalt de sfeer waarin het ontstaan of de ontwikkeling van je kind zich voltrekt. Gedachten en gevoelens van de moeder geven het leefklimaat van de baby mede vorm. De omgeving heeft een onzichtbare elektromagnetische invloed op het hart van de moeder en de groei van de baby. Heeft een baby aantrekkingskracht op mensen, omdat je wordt geacht je van je goede of zonnige kant te laten zien? En de toekomst open ligt, waarbij het idee aan meer liefde of schoonheid voor de generatie na ons, je intuïtief raakt (ook zonder woorden te gebruiken of politieke kleur te bekennen)?

Bij het creëren van kunst geef ik me liefst over aan een groter bewustzijn, dat mij instrueert. Voor een project dat nog in ontwikkeling is maakte ik zelfs gebruik van een medium, Janneke Leber. Zowel mijn gezin als kunst komen voort uit een innerlijk scheppend proces; deze inspireren elkaar.
Een onderzoek naar spirituele ervaringen rond zwangerschap en bevalling zou een gevoel van herkenning en verbinding tussen mensen en vrouwen onderling, wereldwijd kunnen versterken. Deze ervaringen komen in alle culturen voor en tonen aan dat mensen over fundamentele gemeenschappelijke factoren beschikken, die voorbij gaan aan woonplek, taal of sociale regels. Mensen kunnen leren van elkaar op welke manieren zij de relatie tussen natuur en intuïtie koesteren en faciliteren. In de geest van populaire online vrouwen-, maan- of wombcirkels.

Het sterk intuïtieve vermogen van vrouwen en de invoelende (zorgende) relatie met hun kind, zou naast psychologen ook de quantumwetenschap kunnen interesseren. Hoe werkt dit intuïtieve systeem bij mensen? Kan het moederinstinct mensen lessen leren over de wereld van de herkomst van materie? Bepaalt gedrag van ouders mede de toekomst van de maatschappij?
Staan samenlevingen onbewust in verbinding tot elkaar en kunnen we dit bewuster koesteren?

De superpositie van deeltjes

In quantumfysica is het kleinste deeltje geen deeltje maar gedraagt zich als licht; beweegt in vibratiegolven en is niet onderhevig aan de natuurwet van de zwaartekracht.

(Grotere) deeltjes of atomen bestaan voor 99,99% uit niet-materie en slechts een minuscule kern van materie, met daaromheen nog minusculere bewegende elektronen.

Een deeltje, zoals een elektron of een foton (lichtdeeltje) bevindt zich in meerdere toestanden of op meerdere plekken tegelijk, in een superpositie, totdat zij waargenomen worden en een definitieve positie innemen. Verstrengelde deeltjes blijven ook op afstand telepathisch met elkaar verbonden. Een foton is existentieel verbonden met elektromagnetische straling; het draagt deze kracht met de snelheid van het licht. Welke energie zit er in de overige 99% van het oneindig uitgestrekte universum van het Onbekende? Heeft elektromagnetische energie ook een bron?
Waarneming beïnvloedt het gedrag en de uitkomst van deeltjes, en over de rest van het universum kunnen we nog 99% ontdekken. Wat als de waarnemer zich anders gaat gedragen, met nog onbekende patronen of vanuit ongekende inspiratie?

In mijn fotowerk speel ik met het gegeven dat het bewustzijn van de waarnemer invloed heeft op het gedrag van deeltjes (materie en energie). En dat energie in verbinding staat tot een veld dat zich ook in het verleden of de toekomst kan bevinden; invloed heeft op de wereld die wij scheppen. Waarin we bijv. een eetpatroon; onderwijs- en handelssysteem kiezen. Dit geeft hoop.

Kunstenaars scheppen een wereld boordevol nieuwe mogelijkheden, verbanden en uitkomsten, die op een ongedwongen wijze van binnen (niet-materie) naar buiten (materie) zichtbaar wordt. Zij kunnen de wetenschap met hun flow, in relatie tot een onderliggend quantumveld, inspireren. En het idee dat onzichtbare straling zonder tastbare gevolgen zou zijn, met hun werk ontkrachten.

Fotonen bepalen interculturele handelsrelaties

Welke gedachte had jij toen je deze kop las? Aangezien jouw interpretatie je perceptie en realiteit beïnvloedt. Of bepalen wij de levensloop van fotonen via globale handel?
Nog een kop dan, bij wijze van experiment, om je aan te moedigen zelf ook op onderzoek te gaan:
Onderzoek toont relatie tussen hyperactieve deeltjeskolonies en internationale exportsectoren.

Hoe laat onzichtbare kracht elektronen of fotonen bewegen? Waaruit bestaat elektromagnetische energie? Vormen een gaswolk, draaikolk, vortex, aura, lichtstraal, netwerk, matrix, DNA of patronengrid een pril begrip van de kosmische energetische diversiteit waaraan wij deelnemen?

Kan licht in verschillende tempo’s bewegen en de ene dag rustig aan doen en er de andere  (licht)dag opgeladen als een speer vandoor gaan? Bij welke frequenties is lichtsnelheid in topconditie en in staat ver of door barrières te reizen? Welke frequenties kunnen de snelheid van licht belemmeren? Kan licht soms ook pauzeren of doven na een intense lichtshow of is het echt alleen maar uitdijen geblazen in het universum met unlimited growth?

Kunnen groepen mensen (uit diverse culturen) via energiestromen verbonden zijn; zoals een bioom zich uitstrekt over landsgrenzen? Beschikken bijvoorbeeld muzikanten, koks, bakkers of journalisten onderling over een soortgelijke elektromagnetische golflengte, waardoor zij ook zonder tastbaar contact op een intuïtief niveau met elkaar kunnen dromen, netwerken of communiceren? In de geest van bacteriesoorten die op verschillende plekken ter wereld identiek kunnen zijn.
In hoeverre bepaalt verbondenheid met energiestromen ons sociale gedrag of kan training van magnetoreceptoren ons duurzame gedrag beïnvloeden?

Dit lijken deels vragen voor in een lab maar voor mij heeft het veel betrekking op interculturele verhoudingen, gezien de inrichting van de studio waarin ik nu zit veelal bestaat uit grondstoffen en materialen die elders gedolven en door lucht of over zee getransporteerd zijn. Dat is een realiteit die ik bewuster ontvangen wil. De wereldmarkt staat bol van natuurlijke en kunstmatige elektrische straling. Producten bevatten gratis 99,99% metafysische en kosmisch geïnformeerde energie. Deze energie zien mensen over het hoofd. Maar voelen wij het wel op onbewust niveau? Kopen wij energiegolven die licht transporteren en ons iets vertellen over ons ontstaan, leven of bestemming op aarde? Of moeten we grondstoffen ook in de aarde laten om het verhaal met onze dansende voeten, wandeltochten of stille gebeden te horen? Kan ik dat verhaal fotograferen of verbeelden, om de natuur als licht, energiegolven of een kleurenspectrum te representeren?

Kunst en gezin

In mijn kunstfotografie spelen beeldvorming en perceptie van mediagenieke onderwerpen sinds mijn afstuderen een essentiële rol. Van opkomende economieën in Afrika, culturele gedragscodes voor Moslims tot klimaatverandering. Tijdens het bewerken van fotonegatieven traceer en verbeeld ik (voor mensen) onzichtbare dimensies en energiestromen, die zorgen voor een vervreemdende kunstwerken vol levensenergie. Deze techniek wil ik naast lokaal ook overzee benutten, om gerichter onderzoek te doen en een verschil te maken wanneer het op interculturele, sociale en ecologische verhoudingen en actualiteiten aankomt. Waarbij ik mijn controle of status zoveel mogelijk overgeef, vanuit een hartsverlangen naar verbinding via een open onderzoeksproces, ook bij het dealen met postkoloniale ontwikkelingen. De verbinding maakt mij ten diepste teer en voldaan, en spoort me aan om techniek en inhoud steeds te versterken. Het opent mijn ogen voor het bewustzijn en de groei van anderen, wat mij inspireert. Zo ontvouwt mijn werk door de spiegel van sociale relaties en connecties heen. Voor mij is het waardevol om diepere beweegredenen van mensen te zien en begrijpen. Dit is waarom mijn werk vaak warme en licht explosieve sferen bevat. Ik tracht blokkades waarop ik stuit ‘over te geven’ en gestagneerde energieën die ik waarneem in de beeldvorming of maatschappij door te laten stromen, op het canvas. Niet dat ik bang ben voor het duistere, maar het fascineert me niet als eindresultaat. Ik kijk wat erachter zit. De alchemie die ik ervaar in de wisselwerking tussen onderwerp en werkwijze, kan zich ook parallel, in de geest of lokaal afspelen. Desnoods tijdens een art residency thuis in de regio, wegens mijn gezin.

Wellicht heeft mijn ‘samen ondernemen’-vader meer invloed op mij gehad dan gedacht. Hij stelt dat bedrijven samen met klanten kunnen innoveren en iets soortgelijks ervaar ik met mensen.
Mijn werk ontwikkelt zich n.a.v. interacties of ervaringen met mensen en geliefden. Dit sociale kader geeft een psychologische gelaagdheid aan mijn artistieke (natuur)fotografie. Temeer ik mijn gezin als ‘model’ in mijn fotowerk benut. Met hen kan ik flexibel, van nabij en vrij fotograferen. Zij weerspiegelen mijn proces als maker direct en onomwonden. In feite leef ik onzichtbaar door hen heen en andersom. Tijdens het werken met bijv. inkt of verf in fotonegatieven in mijn studio is er vaak sprake van een kantelpunt, waarbij mijn logica eindigt en een energie ‘doorkomt’, zodat ik me ook tot een hogere wereld verhoud.

Dankzij mijn gezin ben ik continu doordrongen van sociale verhoudingen en bewustzijnskwesties in mezelf en om me heen, die ook op grotere schaal spelen in de samenleving of wereld. Ik schakel tussen mijzelf, mijn sociale (gezins)leven, actualiteiten en een groter bewustzijn. Hopelijk is die wisselwerking tussen alledaagse onderwerpen en bewustzijnskwesties in mijn werk zichtbaar. Sociale of ecologische ontwikkelingen vormen aanleiding om de beeldvorming of perceptie daarbij te onderzoeken en verhogen. Achter veel fotowerken schuilt een bijzondere levenservaring of gebeurtenis. Men kijkt als het ware naar het dagboek van een vrouw, met aura’s en fusies op het oppervlak van een boom beschreven. Ik wil een boek (oeuvre) van menselijk licht creëren, als een vrouw die haar ervaringen en ideeën verbeeld via de inkt en door de taal van de natuur heen. Nu mijn kinderen er alledrie zijn, voel ik me extra gedreven om me hierop te richten. Alsof hun levens, en dat van mijn partner, voor extra aandrijving zorgen. Ik kan dat niet stoppen.

Energiemarkt vs Energie als markt

Hoe wederkerig is natuurbeleid? Is er ruimte voor diverse stemmen van burgers om met de overheid te sparren of innoveren? Of vindt de transitie veelal achter gesloten deuren plaats?

Natuurbescherming wordt als onderwerp vaak getrechterd tot het over CO2 uitstoot, klimaatverandering, een stijgend zeeniveau of droogte gaat – met een volgorde van problemen, die echter bij de oplossing ervan ook andersom kunnen werken (zoals eerst droogte oplossen door bosaanplant). Momenteel wordt het onderwerp fossiele uitstoot verder toegespitst tot een economisch relevant level met calculeerbare winst, namelijk de energietransitie. Deze transitie wordt door sommige beleidsmakers ook wel energiecrisis genoemd wegens tijdelijke problemen zoals netcongestie en beperkte netcapaciteit. Men streeft belangen middels huidige beschikbare technieken na en raakt verzand in ‘duurzame’ gesprekken over gastarieven, efficiënter te maken warmtepompen, zonnepanelen en elektrische accu’s. De energietransitie staat in de kinderschoenen en de grillen ervan kapen bijna het klimaatdebat. In mijn ogen heeft dit debat tevens baat bij een intrinsieke motivatie voor duurzame veranderingen, voorbij de budgetten en subsidies die verkregen zijn tijdens een politieke termijn.

Bosbehoud en -aanplant zou moeten lonen! Industrie, luchtvaart, scheepvaart, landbouw en afvalverwerking veroorzaken CO2 uitstoot. Groene productie- en transportwijzen zijn nodig om opwarming sneller tegen te gaan. Parallel aan het ontginnen van koolstof (dat uit oeroud plantaardig en dierlijk materiaal bestaat) dat in de bodem opgeslagen ligt, waarbij er bij de verbranding van onder meer aardolie CO2 vrijkomt in de atmosfeer, is bosherstel nodig voor de balans. Een groene winst- en verliesrekening voor belastingplichtige bedrijven zou logisch zijn.
Dit zou duurzame inkomstenbronnen tot een realiteit maken.

Een energietransitie uit het hart

Hoe kan de oorspronkelijke waarde van natuur in industriële sectoren zorgen voor een andere, opener bestuurscultuur, die aantrekkingskracht op mensen uitoefent? Bedrijven kunnen zich laten inspireren door natuurlijke processen. Middels technisch interessante reparatie-videotutorials bijvoorbeeld? Of het voorzien van een marktplaats waar oude producten ingewisseld worden en men een uniek ontworpen upcycled product aan kan schaffen? Van produceren naar creatief proces.
Bij de productie wordt dan rekening gehouden met de mogelijkheid om grondstoffen na gebruik gescheiden in te leveren. Verzamellocaties kunnen waarde- en ruilpunten aan burgers bieden.
Er zouden grondstofbanken kunnen ontstaan die overschotten terugkoppelen aan de industrie.
In deze duurzame transitie hebben we naast wetenschap en technologie ook kunstenaars en ontwerpers nodig, die de waarde van een (gerecycled) product middels hun vaardigheden, inzichten en energie vergroten. En anderen leren om ook een nieuwe oude wereld te creëren.
Waarbij er internationale wedstrijden zouden kunnen ontstaan over welk land de meest innovatieve of bijzondere producten kan ontwerpen met gebruikte grondstoffen. Een soort  Eurovision Upcycling Festival. Bedrijven kunnen natuurbelasting opnemen in een grondstof winst- en verliesrekening met afgedankt materiaal en hergebruikte materiaalstromen in een jaarrekening.
Investeerders worden geacht om lange termijn gevolgen van grondstofwinning voor arbeider, lokale gemeenschap en milieu mee te wegen en bevorderen. Ignorance leidt tot verzwakking van de positie op de markt door consumenten die wél bewuste keuzes willen maken.

Menselijke intelligentie wordt dan cruciaal in het omkeren van milieuverontreiniging die is ontstaan wegens een wegwerp cultuur. Het onderzoeksproces naar dankbaar hergebruik vormt de sleutel en inkomensverschillen worden in deze sectoren verkleind door bezielde samenwerkingen tussen diverse lagen. Zo stel ik me een nieuwe wereld voor, op basis van energie.

Om niet in gedroom te verzanden (maar op te stijgen) geef ik hier aandacht aan mijn fascinatie voor groene waterstof, waar ik vragen over heb.
Zoals: Verandert de structuur van het gebruikte water van vorm tijdens de productie van waterstof, en keert de oorspronkelijke staat weer terug bij contact met natuurlijke frequenties van bijvoorbeeld bomen en de bodem, na uitstoot in de natuur?

Groene waterstof (een voorbeeld)

Circulariteit en aardmetalen
Voor waterstofinstallaties, die ca 25 jaar meegaan, is weinig tot (zonder membraan) geen winning van schaarse aardmetalen nodig. Een moderne elektrolyser kan modulair gerecycled worden en bevat steeds minder benodigd iridium-metaal. Ter referentie:  De levensduur van windturbines is minstens 20 jaar en men werkt aan betere circulariteit, wat noodzakelijk is gezien zowel zonnecellen als windturbines veel zeldzame aardmetalen zoals neodymium bevatten. Het huidige ontwerp van windturbines is nog niet circulair en verbeteringen worden onderzocht. De metalen en kabels zorgen overigens ook voor kunstmatige elektromagnetische velden op land en in zee.
Lithium en zeldzame aardmetalen zullen de urgentie van olie en aardgas voor de Europese markt vervangen. Europa kan niet langer afhankelijk zijn van mijnbouw in bijvoorbeeld Azië of Afrika omdat de voorraden veel te beperkt worden, naast ecologische en sociale belangen. De circulaire markt zal niet langer als alternatief gelden om grondstofvoorzieningen aan te vullen maar productiemogelijkheden in de basis bepalen. Een elektrolyser komt op het vlak van circulariteit momenteel relatief goed uit de test.
Zonder circulariteit stort de Europese markt binnen decennia in, wat de huidige bevoorrechte marktpositie zal opschudden. In dat licht bezien zal innovatie in de energietransitie welkom zijn en breed gesteund moeten worden.

Waterstof als schone energiedrager
Voor de productie van waterstofgas of -vloeistof is mineraalarm zuiver water nodig (puurder dan ons huidige drinkwater), met goede zuiveringsinstallaties. Een voorbeeld van exponentiële groei kan zijn dat óók drinkwater-zuiveringsinstallaties efficiënter worden en tevens onze  drinkwaterkwaliteit verbetert. Dit bijkomende voordeel is geen overbodige luxe, gezien er in toenemende mate industriële stoffen zoals PFAS, asbest, kunstmeststoffen, pesticiden en dierlijke resten via bedrijven en landbouw in het oppervlaktewater spoelen en er vanuit huishoudens ook verontreinigende stoffen, bacteriën uit afval en medicijnresten in het water terecht komen. Dit water wordt merendeel gezuiverd voordat mensen het consumeren maar in de natuurlijke kringloop hebben chemische stoffen vrij spel! Het bewustzijn over schoon water kan groeien.
De elektrolyser machine kan niet dealen met vervuild water, net als insecten, vogels, vissen of een mensenlichaam op termijn – eigenlijk.
Water vormt voor mensen een tastbaar middel, dat inzichtelijk maakt hoe holistisch een techniek is. Schoon water wordt in de toekomst schaarser en duurzame waterstoftoepassingen zouden andere verontreinigende praktijken sneller tot een halt kunnen brengen. Een textielfabriek dat vervuild water loost in de rivier, terwijl de machines worden voorzien van waterstof middels water uit dezelfde regio, dat weer extra gezuiverd moet worden voor de waterstofproductie, klopt niet.
Vervuiling van oppervlaktewater kan een collectieve zaak worden, ook binnen de industrie. Bij grootschaliger gebruik van groene waterstof, zou waterstof de drinkwatervoorraden deels benutten, maar anderzijds terugleveren aan de natuur en de beschikbaarheid van schoon water kunnen stimuleren. Dergelijke cycli inspireren mij. 

Bij groene waterstof als energiedrager voor brandstof (denk aan vrachtwagens en in de toekomst mogelijk scheepvaart en vliegverkeer middels synthetische kerosine) keert er waterdamp via schone uitstoot terug in de waterkringloop en gaat er geen/weinig drinkwater verloren. Bij waterstof toepassingen als bouwsteen voor de industrie, om bijvoorbeeld ammoniak voor kunstmest te maken, is het water niet zomaar herbruikbaar omdat het zich bindt aan stikstof. Dit gegeven van circulariteit kan het bewustzijn onder mensen vergroten over de duurzaamheid van gebruikte technieken, indien waterstof in de toekomst een geliefde energiedrager wordt. In de 2e helft van de 21 eeuw ontstaat er een markt met hybride auto’s die zonne-energie en waterstof gebruiken, stel ik me voor. Beide technieken hebben voor- en nadelen, die worden gecombineerd.

De exponentiële groei van groene waterstof en diens mogelijk positieve neveneffecten, bestaan in dit voorbeeld uit factoren zoals bewustwording, enthousiasme, technische innovatie, betrokkenheid en gemeenschappelijke initiatieven van burgers en bedrijven, die vooraf niet voorspeld kunnen worden middels rationele rekenmodellen. Maar die in elektromagnetisch opzicht begrijpelijk en aanlokkelijk zijn. En mogelijk financieel winstgevend. Een groenere luchtvaart zou CO2 uitstoot aanzienlijk terugdringen, wat een succesgevoel kan bieden.

De vonk van bevlogenheid van technici, ecologen en onderzoekers die de techniek zo verantwoord mogelijk willen implementeren kan overspringen op de politiek, het volk hoop geven en polarisatie mogelijk doen verminderen. De industrie zou werkgelegenheid bieden aan mensen met diverse achtergronden.

Studenten zouden via onderzoeksprogramma’s in Nederland en Marokko informatie uit proeven kunnen uitwisselen, om via elektrolyse ook waterstof uit zeewater i.p.v. drinkwater te winnen. (In Marokko schijnt de zon veel t.b.v. zonne-energie voor groene waterstof, het ligt aan de Middellandse Zee en er woont een grote gemeenschap in Nederland.) Deze techniek kan harten doen samenwerken. Het doet een beroep op een universele menselijke liefde voor natuurschoon. Ik moet hierbij denken aan een Nederlands-Marokkaanse jongen op een basisschool in Rotterdam, die me bij een kunstles stralend vertelde dat hij de zee wilde onderzoeken, want die was in Marokko zo mooi en had zijn blik ook geopend voor de krachten van de Noordzee. Tijdens een kunstproject in de klas komen er nieuwe interacties los. Welke potentie schuilt er in zo’n kind? Ik zie het als een collectieve verantwoordelijkheid om een goed leefklimaat voor de jeugd te scheppen, waarin zij kunnen dromen en gestimuleerd worden om zich vrij te ontwikkelen.
 

Tel hierbij op dat het aardmagnetisch veld en zout zeewater elkaar beïnvloeden en de cirkel is rond. De getijdenbewegingen van de zee genereren onder invloed het aardmagnetisch veld vele elektrische stromen, die via het zeewater ook naar de kustgebieden stromen.
[Lees meer over de Noordzee in het artikel Geschiedenis van de Toekomst, Sander Funneman, Optimist Magazine maart/april 2024.]

Het thema water zal nog geregeld terugkeren in mijn fotowerk, wat mij en hopelijk ook anderen (en hun organisatie, opvoedsysteem, enz) raakt en inspireert.

Er valt zoals geïllustreerd nog veel te ontdekken, waarbij we klimaatregels niet zouden moeten gebruiken om met een stok achter burgers en organisaties aan te jagen. Maar om een systeem te ontwikkelen waarbij duurzame stappen lonen en gestimuleerd worden en (te compenseren) schade aan het ecosysteem door vervuiler en diens afnemers worden betaald.
De oplossing ontvouwt vanuit de reële verbinding met natuur. Zelfs een kamerplant heeft een ontspannend effect. Kan de natuur een intrinsiek vertrouwen in de kracht van het leven en mensen als onderdeel van dat systeem genereren? Ligt de sleutel in het ontvangen van die energie? Wat kan mensen helpen om die keuze – om de ontvanger te zijn – vrij te maken?

We graven en boren met grove en gewelddadige machines diep de aarde in. Is men bang om zelf ook platgewalst te worden, in die gevoelige kern? Bestaat er zoiets als een post-expoitatie-stress syndroom? Laten we dan samen bekomen van de schrik en onze machines fijngevoeliger maken.

Mijn vragen aan het team Sander Funneman en Anne-Marie Meevis:

1. Hoe kunnen we onze perceptie van binnen uit ecologischer maken?

Hoe kan de lezer terugkeren bij de oorsprong van het milieudebat, waarbij het belang van natuurbescherming verder gaat dan het economisch gewin, status of individueel belang?

Welk onderwerp lijkt een ver van hun bed show voor veel mensen, maar is bijzonder relevant en direct van belang voor onze levenskwaliteit en gezondheid? Hierbij denk ik onder meer aan de relatie tussen natuurlijke vs kunstmatige elektromagnetische straling en bacteriën. Bacteriën komen overal voor en bepalen de conditie van het menselijk lichaam.

In de publieke beeldvorming zou de aanname kunnen heersen dat bacteriën vooral in de natuur voorkomen, zoals middels samenwerking met schimmelnetwerken om bomen en planten te helpen. En dat veel bacteriën (m.u.v. tandplak) los staan van de mens, indirecte gevolgen meebrengen of vooral voor wetenschappers met een microscoop bestemd zouden zijn. Kunnen jullie de kracht van elektrische energie via bacteriën overbrengen, waarbij dit tot in de poriën en kieren van ons bestaan doordringt?

Vormen bacteriën een potentieel bindmiddel tussen de mens en het ecosysteem, waarbij er elektrische energie door magnetische koloniën stroomt die ons lichaam informeert over de stand van zaken van de kosmos vandaag? Communiceert het universum ook middels nano-antennes en magnetietkristallen van bacteriën? Zijn er zeer constructieve bacteriën die bij duurzame stappen in de samenleving van pas kunnen komen?

Kunnen jullie de lezer informeren over een causaal verband, waarbij de beeldvorming van bacteriën – in relatie tot virussen en cellen – van binnen uit belicht wordt en zelfs impact blijkt te hebben op het alledaagse nieuws? Zoals door een verstoorde balans in een ecosysteem; ongeziene kracht van een grondstof; conflict tussen landen of een communicatienetwerk in de organen? Waarbij de mens onder directe invloed staat van een onzichtbaar, meetbaar en massief elektrisch informatiesysteem op allerlei microniveaus (die verder gaat dan een Yakult-reclame)? 

2. Met welke frequenties in de natuur kunnen mensen zich eenvoudig via een oefening verbinden?

Welke technieken zijn er voorhanden, waarbij mensen intuïtief in kunnen tunen op natuurlijke velden of makkelijker verbinding ervaren met natuur, zich harmonieus voelen en voor hen aantrekkelijke keuzes maken? Ik denk hierbij aan meditatie, ademhalingswijzen, beweging of tastzin. Waardoor men stimulerende input middels frequenties uit de natuur binnen laat komen, beter afstemt en zo makkelijker op gewenste energieën of resultaten kan navigeren, en bijgevolg niet onnodig veel data, verdovende middelen of elektronische/hoogfrequente ruis consumeert?

3. Wat is de lichaamseigen frequentie van mensen en zijn er frequenties die verstorend zijn in dat veld, die ons vanuit de samenleving veelvuldig aangeboden of opgedrongen worden?

Mijn vriend ging gisteren door een CT-scanner in het ziekenhuis voor een onderzoek. Dit leek een spanning te genereren die ontladen moest worden. Zijn er andere wijzen waarop het lichaam tevens (in lichtere mate) verstoord kan raken met een verontreinigde straling? Wat kunnen de gevolgen daarvan zijn op de langere termijn?

4. Wat is de relatie tussen natuurlijk elektromagnetisme en optimisme?
   
In het boek Elektrische Context wordt als voorbeeld genoemd, dat witte bloedcellen schimmels en bacteriën kunnen elektrocuteren, omdat het immuunsysteem ook elektrisch functioneert. Bij bio-elektrische therapieën worden helende frequenties op het lichaam aangesloten. Omdat menselijke eigenschappen zoals introspectie, humor en verwerkingsvermogen zorgen voor positieve vibraties in het lichaam, kunnen deze het immuunsysteem ook versterken.
 
Heeft de maatschappij nieuwsgierige en compassievolle beleidsmakers en onderzoekers nodig?
Kennen jullie een bijzonder voorbeeld? Vormen jullie dit optimisme zelf? 🙂

Conclusie

Ik wil me opener met het onbekende verstrengelen

Ik stel me voor dat in de 99%-rest van het universum schaduw-energie zit, welke lichtvibraties transporteert en door deze functie actiever en lichter wordt. Het is slechts schaduw omdat wij de processen van het licht (nog) niet zien. En dat we, zodra we als mens door onze eigen schaduw kunnen stappen, een groter licht in en om ons heen kunnen bereiken, zodat de onbekende 99% in onze perceptie ook uit lichtgradaties kan bestaan, omdat niets ons meer onbekend is, en we ons identificeren met het wondere, onbekende fenomeen van kosmische eenheid. Onze perceptie laat die 99% dan toe als zijnde onbekend, potentieel informerend en welkom. Vanuit dat geloof kunnen wonderen ontstaan, in de geest van Een Cursus in Wonderen of Transcendente Meditatie.

In de ruimte is 1% licht nodig om een werkelijkheid met gaswolken en -stromingen te scheppen.
In een atoom is 1% materie nodig om een idee van een bijna 100x uitvergrote korrel te realiseren.
1 Idee kan 100 mensen raken. 100 Kunstwerken kunnen tal van werkelijkheden scheppen.

Vormt liefde slechts 1 van de talrijke aspecten van een God of Bewustzijn dat de aarde en het universum kneedt, met als gevolg dat de klei van licht zich mengt en vermenigvuldigt door een ingebedde evolutiegeilheid, waar wij nu steeds een condoom omheen doen uit angst voor de ‘toverkrachten’ van het universum? Kan ik parallel leven naar wereldse én kosmische wetten?

Een duurzame transitie als voorrecht

Dit is een zeer intuïtief onderwerp; tijdens het schrijven werd ik me hiervan gewaar, doordat ik tijdens mijn dromen vragen ontving die me passend of logisch leken en aan de vooravond liggen van een beoogde nieuwe ecologisch-innovatieve duurzame tijd.
Het betekent dat het afstemmen op een door de natuur geïnformeerde maatschappij of klimaattransitie eenvoudiger is dan velen nu denken! Je kan instant vanuit een verbinding met nieuwe onderzoeken verder gaan en snel tot nieuwe oplossingen komen die momenteel onlogisch lijken. We hoeven niet alleen cognitief begaafd maar ook invoelend te zijn. Dit zou kruisbestuiving tussen sectoren en opleidingsniveaus bevorderen. Wat in belangrijke mate bij kan dragen aan inclusie in de maatschappij. Ook mensen met een (lichte) verstandelijke beperking zouden een samenleving met oog voor bio-elektrische sferen als verwelkomend kunnen ervaren; waardoor zij erkenning krijgen om hun intrinsieke persoonlijkheid zonder zich eerst te hoeven bewijzen. Een door de natuur geïnspireerd systeem zou paradigma’s en machtsverhoudingen doen verschuiven. Zonder dat dit als een bedreiging van de sociale orde hoeft te worden gezien. Dit zou relatief harmonieus verlopen, mits men klaar is voor transparantie.
Huidig activisme kan dan omgevormd worden tot onder meer participerende burgerbewegingen (want soms blijkt protesteren een contraproductieve strategie, als je puur naar de doelen en effectiviteit ervan kijkt, indien het op eenzelfde ‘oude’ golflengte opereert).
Worden activisten de nieuwe en kritische pioniers, die ondersteund worden in het werk dat zij verrichten? Aangemoedigd om hun vibratie én bijkans die van de maatschappij te verhogen?

Het collectief belang zou een dieper en wezenlijke betekenis krijgen; waarbij het een cadeau is om je met de omringende natuur te verbinden, vanuit stilte en daardoor geïnspireerde technieken en technologieën. Dit is niet vanzelfsprekend maar een keuze. Het vraagt om een frisse spirit:
NOT GIVING A FUCK ABOUT WHAT OTHERS THINK BUT CARING FOR HOW YOU FEEL WITHIN – YOU MAY EVEN START WITH 1% OR 1 STEP AT A TIME  (DON’T GIVE A FUCK WHEN IT’S BECOMING MORE OR STARTS FLOWING OVER 100%)
Start using the ecosystem as a fieldguide for inner connection and travel new places within.

Wij kunnen dit, zelf en samen. Neem contact op bij vragen en opmerkingen, dankjewel!

See you within,

Mathilde Evaline Jansen
www.mathildejansen.com


INFO

Evenement Elektrisch Ecosysteem & Kunstfotografie

Het is mijn intentie om middels dit evenement de huidige beeldvorming over de relatie tussen natuur en cultuur te verruimen, nieuwe ideeën te stimuleren en een inspirerende middag te bieden. Waarbij je je hart kan openen omdat dit natuurlijk geïnformeerde instrument je naar een rijkere werkelijkheid leidt.

Mijn vragen zijn bedoeld ter inspiratie, om te illustreren hoezeer mijn hersenen opschudden van dit interessante onderwerp. Ik koester het idee dat deze nieuwsgierigheid oneindig aangewakkerd wordt; na ieder inzicht ontstaat er een stukje bewustwording, met nieuwe vraag. Van mijzelf, mensen bij het evenement of anderen. Hopelijk kunnen we een sfeer creëren waarin het niet-weten, kunst en saamhorigheid vanzelfsprekende elementen van een nieuwe beweging zijn.

Het echtpaar Funneman zal hun presentatie zelf, naar eigen inzicht voorbereiden en ook n.a.v. interactie in de zaal vormgeven, bij mijn kunstfotografie tentoonstelling Nature Unfolding Within. Tijdens het evenement geef ik een rondleiding door mijn tentoonstelling in het oude herenhuis van De Roos, waarvan het gebouw begint aan het einde van de P.C. Hooftstraat en eindigt aan het begin van Vondelpark. Mensen kunnen deze tentoonstelling ook zelf t/m 15 april 2024 bezoeken. Welkom op 7 april in Amsterdam. Informatie: mathildejansen.com/news of roos.nl/expositie.