Ina maisha alisi
Image: Natural presumption 2.0. Photographic work 110×120 cm, 2 C-prints mounted on 2 layers of plexiglass. Performance on site in collaboration with Tanzanian artist Isack Peter Abeneko.
Ina maisha alisi | Mtwara 2012
ENG | ‘In our community life, natural life shines through’
In light of future scarcity in natural resources, I photograph in-depth stories in a human context, in order to stimulate new insights: how are people, nature and economy linked worldwide and/or locally? Tanzania’s economy is growing and natural resources play an important role in the current public debate: how can the population also benefit from mining and oil and gas production?
In 2012, I visited Mtwara, an emerging region with a rich biodiversity, and a mixture of local traditions and modern infrastructure, such as its international port. (Inter)national companies exploit and trade in minerals, oil and gas. How do Tanzanians (re)use natural materials and metals for their own consumption or production? Thanks to the collaboration with artist Isack Peter Abeneko (Lumumba Theatre) based in Dar es Salaam. This project will be continued.
NL —| ‘In ons culturele leven, doorschijnt het natuurlijke leven’
I.v.m. toekomstige grondstoffenschaarste fotografeer ik achtergrondverhalen in een menselijke context, om nieuwe inzichten te stimuleren; hoe zijn mensen, natuur en economieën wereldwijd en/of lokaal verbonden? Tanzania’s economie groeit en grondstoffen spelen een actuele rol in de publieke opinie: Hoe kan de bevolking meeprofiteren van mijnbouw, olie- en gaswinning?
In 2012 bezocht ik Mtwara. Een opkomende regio met een rijke biodiversiteit en mengeling van lokale tradities en moderne infrastructuur, zoals de exporthaven. (Inter)nationale bedrijven winnen en verhandelen er mineralen, olie en gas. Hoe (her)gebruiken Tanzanianen natuurlijke materialen en metalen voor consumptie of productie?
De weg naar Simbati town, die ik fotografeerde, leidt naar een nieuw gaswinning project. De aanleg van een lange gaspijpleiding naar Dar es Salaam is gestaakt door de publieke discussie die in 2012/2013 ontstond. We boden bewoners gelegenheid om hun mening te uiten over de wijze waarop de investeerders en overheid aan het werk gingen. We konden de laatste dorpen langs de weg niet bezoeken omdat de gevolgen van winning gevoelig liggen. We zouden als makers gevolgd kunnen worden en ons materiaal zou risico lopen.
Bewoners willen dat er aandacht is van autoriteiten voor lokale en sociale gebruiken en belangen; de wijze waarop generaties al eeuwen met de natuur leven. En dat bewoners de kans krijgen te werken bij de raffinaderij i.p.v. dat gasopbrengsten worden weggeleid van Mtwara via een pijpleiding. Inkomsten moeten eerst in betere scholen of ziekenhuizen worden geïnvesteerd, i.p.v. luxere kantoren, stelde men. Hiernaast stuitten we op frustratie omdat de lokale visserij eerder al werd bedreigd door internationale vloten.
In Tanzania doorkruisen meerdere discussies over mineralen (goud, tanzaniet, ijzer), gas- en oliewinning elkaar, in de media. Simbati vormt in dit project een poëtische verzamelplaats voor lokale verhalen over handel, gemeenschapsleven en lokaal gebruik van metalen. Wij volgden ‘Simbati road’ als een slinger het dorp in, om de bevolking te spreken en diverse werkplaatsen te bekijken. Ik fotografeerde diverse werkplaatsen en families in Simbati en de steden Mtwara en Dar es Salaam heb ik gefotografeerd, aan de hand van persoonlijke ontmoetingen. Collega Isack nam interviews af. Foto’s smelten samen via de plastic bloemenslinger, die ik kreeg bij de universiteit van Mtwara.
De gekregen bloemenslinger benutte ik als een symbool van massaproductie en een kunstmatige relatie met natuur. Als ook een middel tot innerlijke verbinding; tussen mij als fotograaf en de bewoners van onder meer Simbati. De bloemen waren tevens een middel om de regio aantrekkelijker en nieuwswaardig te maken voor een ‘westers’ publiek. In het gemeenschapsleven, voelt men zich verbonden met elkaar en het land. En zegt: ‘In ons culturele leven, doorschijnt het natuurlijke leven’.
See photography of project ina maisha alisi:
http://www.mathildejansen.com/category/p-r-o-j-e-c-t-s/ina-maisha-alisi
“The Tanzanian constitution clearly states that the exploitation and usage of natural resources will be carried out without any discrimination. It is impossible for any natural resource to benefit only a certain clique, a certain region nor a certain tribe. Any resource found within Tanzania, be it in Iringa, that natural resource will also belong to the people of Sumbawanga and Arusha region.”…
“The people of Mtwara region are not against the gas being pumped to Dar es Salaam! What they’re after is the benefits arising from the gas exploitation should foremost benefit them, since it is their land which will be affected. Its high time the public was made aware of the benefits. What happened in Mtwara signifies how the society has changed. They’ve seen how their natural resources are being exploited without any benefit to them. Transparency has lacked in this issue of gas exploitation in Mtwara. The tendering and exploitation process of minerals in this country is usually done under wraps. It remains as a secret between the central Government – not the local Government – and the investor.”
Mr. Deus M. Kibamba, Executive Director of the Tanzania Citizens’ Information Bureau (TCIB), speaking in Mini Buzz, broadcast date Tanzanian tv Jan 14 2013.
–
Image: Isack Peter doing an interview with Zainabu (72) from Simbati
