Bomen & De Liefde

Bomenliefde

In mijn volgende leven wil ik een alleenstaande boom zijn. Met heel veel bomen om me heen. In een bos.
In dit leven wil ik single persoon zijn, met heel veel liefde en humane mensen om me heen. Gewoon. En dat we een alleenstaande moeder (zonder co-ouder of alimentatie) dan gewoon een moeder noemen. Het is gewoon. Geluk, tegenslag, wind mee, van onder of boven, je wiel opnieuw uitvinden… Het hoort er allemaal bij.

Dood en (weder)geboorte horen bij elkaar. Sommige mensen zijn ziek en gaan dood. Moeten we die dan ook al halfdood gaan noemen, of genieten zij juist bewuster of leven zij voller dan de gemiddelde burger op autopilot? Een oordeel kan bedrieglijk raar zijn, straks gaat de massa er nog in geloven ;).

De samenleving verandert. Liefde is in meer dan alleen een duurzame relatie met een partner. Ik ben geen alleenstaande moeder. Veel mensen bekijken mij door de bril van dat oordeel. Die bril opzetten, is een keuze. Dan kan je de bril ook afzetten, wanneer dat beter uitkomt of past.*

Want ondertussen doe ik gewoon ‘zaken’ met partijen; familie, de buren, vrienden, het universum. En ja op een dag vast ook weer met een man. Waarom zouden we ons daarop fixeren? Hebben we nog oog voor de essentie? Alsof “ik” als persoon dan plots verander? Nee. Het is de omstandigheid die verandert. Ja. Maar bij mijn bos hangt een bord bij de entree: unconditional love. Punt.

(Juli 2019)

Een ingeprent ideaal als muur tussen jou en je ideale leven in

Bestaat er een ideaal plaatje waar je als mens in moet passen, of is het juist perfecter om jezelf en anderen te accepteren en steunen, zoals zij zijn? Zodat de samenleving uit gezonde organismen bestaat, die durven te stralen en groeien en zich niet in de schaduw gezet of te kort gesnoeid voelen?

Verandering en liefde horen bij elkaar. Zodra je de controle los kan laten, laat je eigenlijk meer liefde toe en sta je steviger en standvastiger dan tevoren. Juist het zoeken naar stabiliteit of erkenning buiten jezelf, is een verhaal zonder eind. Want als iedereen dat zou doen, raakt het bos uitgeput. Het zou een grote desillusie zijn.

Toch doen we elkaar en onszelf soms tekort, ondanks eigentijdse termen als inclusiviteit. Het benoemen van specifieke groepen en individuen die ‘niet buitengesloten’ mogen worden, is een mooi doel maar nog geen vanzelfsprekendheid. Het betekent dat je nog steeds vanuit afgescheidenheid oordeelt, alsof we niet allemaal per definitie verbonden zijn op deze aardkloot. Het buitensluiten van een ander (zoals een lesbisch stel) kan immers op een innerlijk tekort of pijn duiden (een afgesneden seksualiteit of moraal).
Ik heb niet eerst een sticker van een manipulatieve politicus als Baudet nodig, om hardop en zonder twijfel te mogen zeggen dat liefde werkt, anno 2019. Ik denk en handel in de basis inclusief, en koester van daaruit ook naar exclusieve mensen in mijn bestaan. Mocht hij het ermee oneens zijn, laat hem dan zelf zijn strategie bewijzen. Waarom persé andersom? Liefde werkt, voor vele gezinnen en individuen in deze samenleving.

Thierry doet eigenlijk juist een appèl om emotioneler te durven zijn en voor je stem uit te komen. Ook wanneer het de stem van je hart is, als vrouw. Om de witte man uit bijv. de financiële sector (als verlengstuk van het patriarchaat) niet langer met zakkenvullende egoisten te associeren. En de tuinman niet per definitie als ambitieloos af te schilderen. Droom van avontuur. Samen…

Ik kies ervoor om door de bril van liefde te kijken en ontmoette aan de lopende band openminded types; het is de Law of Attraction bij daglicht (in de tram, de trein, op de camping, in het bos). Zo creëer je je eigen werkelijkheid. Het is werkelijk een keuze, hoe je leeft en wat je ziet. Het aangaan van een nieuwe relatie werd voor mij zo een spel met meerdere opties, waarbij ik een ongedwongen tempo kon bepalen.
Nooit geweten dat dit effectiever werkt, dan andersom.
Voor de single ladies onder ons: Hiermee bedoel ik om de bal niet op voorhand bij de ander te leggen of af te wachten wat de ander wil… tenzij je genoegen neemt met iets minder exclusiefs of compleets. Veel vrouwen dromen van leuk werk èn gezin. Laat die wens tot in je poriën toe.
Door het ‘onbekende’ vanuit wederzijds vertrouwen toe te laten, kan je meer bereiken en juist elkaars diverse kanten leren kennen. Inclusief elkaars verlegenheid, tederheid, verlangen, gekkigheid, ambities, het totaalpakket aan emoties en driften in elkaar aanwakkeren.

In de liefde komen we onszelf tegen, zonder dat er een mogelijkheid is om je te verschuilen achter je opvoeding, studie-resultaten of toekomstige droomhuis waar nog geen baksteen van staat. ~Laat het zijn.
Ben je zelf nog niet toe aan iets groots? Laat jezelf dan vrij daarin en zet jezelf niet onder druk om een zogenaamd episch leven te leiden. Dan kan je krachtig en episch goed loslaten. Dat hoort er óók bij. Er is werkelijk niets mis met een goede voorbereiding van een reis of droom(leven).

Gelijkheid als basisbehoefte

Ik ben zelf mijn basisbehoefte gaan koesteren om mijn gevoel en dat van anderen te erkennen of zien, zoals het is. Dat doet soms pijn! Het vraagt moed en compassie, rust en toewijding. Een totale mindshift, van “verkrampt” naar “overgave”. Van beter zijn dan een ander, naar goed zijn voor jezelf en anderen.

Het is een pad van emotionele vrijheid, dat je voor jezelf in gaat. Het welt op vanuit mijn hart: “”Ja ik BEN verbonden met al het leven/de mensen om me heen!” Ik ben sindsdien eerlijker (want ik heb niets te verliezen, ben immers al verbonden) en nodig anderen uit ook transparant te zijn. Dan is het ook bij een samenwerking direct duidelijk of iets wel of niet gaat werken en verspelen we geen energie.

Inclusiviteit is geen louter lieve term die empathische zielen onder ons aan gaat, om de strijd met narcisten te winnen. Behandel de narcist inclusief, en deze vlucht misschien wel vanzelf het bos in… Daadwerkelijk begrip kan immers ‘teveel’ voor hen zijn of zelfs afstoten. Inclusiviteit is medemenselijk, wonderlijk, rauw en ongepolijst.
De energie die deze innerlijke focus vrijmaakt, is magisch. Synergie werkt als een magneet. Een nee wordt plots een ja, of andersom, als het moet. En dat in 5 seconden en met het hart vol open i.p.v. voorzichtig op een kier. Probeer het eens uit. En begin met mediteren.

Is inclusiviteit voor sommige partijen slechts een beleidsterm om een subsidie binnen te harken of een extra potje te krijgen, of is het een daadwerkelijk hartsverlangen om zelf vol in het leven te staan? Met andere woorden, is het beleid 100% doorgetrokken in een organisatie, ook intern? En wat zijn de consequenties die men eraan durft te verbinden? Durft men een streep te trekken door oude patronen?

Behandel vooral jezelf inclusief, dan volgt de ander vanzelf. Wie die ander ook is. En laat ‘racisten’ vooral met rust; laat haat krimpen en voed het gezwel van angst niet verder met een andere vorm van angst. Wat geen effectieve of preventieve remedie is tegen overheersing en strijd. Waarmee ik niet bedoel dat we racisme moeten negeren, zeker niet, maar wel dat het (extreem) links-activistische verzet de rechtse stroming onbedoeld kan versterken. Vergelijk het met Oosterse vechtkunst, waarbij je de (eventueel negatieve) energie van je tegenstander ‘tegen’ zichzelf laat werken.
Neem zelf ondertussen ander initiatief. Laat stromen. Bouw!

Gelijkheid is niet meer dan een ecosysteem tussen mensen erkennen; en liefde verbindt. Liefde is rauwkost. Supergezond en verfrissend – je kan niet zonder – maar ook bitter en pittig. Zodra je de ‘werkelijke’ levens van anderen kan zien en toelaten zoals ze zijn, kan je ook hun liefde ontvangen, hun schoonheid en eigenheid zien. Zelfs van een type als Baudet. Laat je niet zomaar inpakken, bedreigen of beledigen. Stijg gerust uit boven de waan van de dag. Want morgen is er weer een dag.
Hiermee bedoel ik niet dat je af moet wachten, maar wel dat je je nóg minder op hoeft te laten jagen of bewijzen.

Vooral vrouwen** hebben er een handje van om anderen te pleasen i.p.v. eerst naar hun eigen behoeften te luisteren. Laat staan dat je een debat hoeft te winnen met iemand die het je niet gunt. En erop uit is je, linksom of rechtsom, van je energie of waardigheid te beroven. Bewaar je krachten. En laat de wind je zaadjes meevoeren. Er zijn meer jaargetijden en vruchtbare gronden dan alleen hier en nu. Je hoeft niet continu non-stop in de race mee. Stop af en toe bij een mooi landschap of moment, en neem rust. Laat je lichaam maar ook je geest niet uitbuiten. Wees dienstbaar, zoals het jou uitkomt en groeien laat.

Stem af op partijen die iets moois te bieden hebben, i.p.v. partijen die je eerst (af)breken en dan stilletjes (met nieuwsgierige achterban) toekijken hoe jijzelf weer iets uit de scherven opbouwt. Er zullen altijd wel mensen zijn die je vindingrijkheid en technieken afkijken; hoe je weer rechtop komt te staan of als een Feniks uit de as herrijst na een nederlaag. Mensen die stiekem doodsbenauwd zijn om zelf risico’s te lopen of hun hart verder open te stellen.
Sta zelf aan het roer van je hart. Fuck die Feniks. Just be free. Laat je boom oer zijn. Of bouw een zeilschip uit de scherven en vaar met de wind.

Succes ontstaat zodra jijzelf goed in je vel zit, vanuit je verlangens leeft of vol in het leven staat. Dat je tijd als een geschenk omarmt, en zelf ook de tijd neemt om van je leven te genieten en iets goeds op te bouwen. De bal ligt bij jou. Wanneer je dan een keer naast het doel schiet, dan schiet je nog altijd beter dan wanneer je niet eens het veld op gaat, omdat je bang bent voor oordelen van anderen.
Dat is geen liefde maar angst. Dan stem je af op een samenleving waarin men elkaar liever bekritiseert of beconcurreert dan steunt, raakt of coacht. Kies zelf. Laat je leven zich ontvouwen. We zijn er om elkaar te helpen ontdooien.

Enjoy the way

Voor mij was het essentieel om in de energie van liefde te stappen, juist als single mum. Om mijn bos gezond en gelukkig te laten groeien. Het is een proces dat zich iedere dag verder ontvouwt. Nu met een schat van een vriend erbij… Ik ontmoette hem op een eco camping in Frankrijk, terwijl ik het mijzelf en mijn dochter gunde om er juist even helemaal uit te zijn, in de natuur. Hij woont in Nederland en verrast me iedere keer. Ik vond hem leuk en bijzonder maar hij week af van het ideaalplaatje dat ik in mijn hoofd had, van een potentiële partner.
Hij is jonger dan ik… wijzer dan zijn leeftijdsgenoten, lief voor mijn dochter en behept met een passie voor kunst, cinema en vooral (Russische) literatuur. Ik kan uren met hem kletsen, knuffelen en dromen. Het kostte me weken om dat met een vrij hart toe te laten. Ik was ervan overtuigd dat een oudere partner met meer levenservaring beter voor mij en mijn dochter zou zijn. Maar nu ik me open stel voor hem, en echt iets met hem aan ga – een relatie als reis – ontdek ik steeds nieuwe kanten van het leven, mezelf, hem, en zelfs mijn dochter, en ja zelfs haar vader, en mijn vader, en mijn buren. het is hoe we allemaal verbonden zijn. 1 Happy family. 😉

Precies na deze vakantie in Frankrijk, ontving ik een mailtje van een coach die mij eerder als proefkonijn gebruikte voor een extra certificering. Ik mocht gratis bepaalde sessies met haar doormaken, in de lente van 2019. Ik weet nog dat ik op voorhand zei dat ik helemaal happy en in orde was, maar binnen 10 minuten lag ik bij een bepaalde oefening met een speciale ademhaling en vraagstukken erbij, keihard oerkreten uit te stoten op de bank, woedend was ik (tegen uitbuiting, misbruik, racisme). Ik was blijkbaar ook fysiek geraakt. Er kwam een en ander los uit mijn systeem. Alleen tijdens de ontsluitingsweeën van Daleila’s bevalling, en een andere keer, heb ik harder geschreeuwd in mijn leven.

Ik wilde bijna een briefje ophangen voor de buren: “Lieve buren, het gaat goed, dankjulliewel voor de bezorgdheid, maar ik ben mezelf aan het heropvoeden. Daarbij laat ik oude (bull)shit los en daar moet ik vandaag van schreeuwen. Wil je meer weten of zelf ook je gestel doorluchten? Kom dan later terug voor traditionele en vernieuwende tips. Laat mij even rusten aub.”

Hierna lieten we het positieve toe, maakten we ruimte hiervoor. Ik realiseerde me dat je echt zelf op moet durven staan voor je waarden en doelen, want anders leef je conform andermans agenda of overtuiging. Zoals Maya Angelou het stelt: Moed is de belangrijkste van alle deugden, want zonder moed doe je niet werkelijk iets met mooie waarden en ideeën. (Misschien maak je er indruk mee bij een debat of krijg je een sticker van je leraar, dat wel, en wie weet is dat al genoeg voor je.)

Deze (internationale) coach was zojuist bevallen van een gezonde zoon, en had tijdens haar verlof tijd om mij weer kosteloos te coachen. Zij werkte nog niet officieel maar het kriebelde om toch iets te betekenen. Ze vroeg of ik haar coaching kon gebruiken, in ruil voor een testimonial voor haar website. Ik stemde in. Zij heeft mij geholpen om deze prille liefdesrelatie een volle kans te geven, vanuit mijn diepste wensen en verlangens (en anders liever niet met hem).
Niets moet, maar geluk mag! Deze gedurfde houding, maakt dat je elkaar wel respectvol moet benaderen, zodra je verder wilt. Je kan niet elkaars ziel en zaligheid delen en ondertussen stiekem elkaars behoeftes negeren. Je kan wel eerlijk grenzen aangeven; dit wel, dat niet, en zo leuk verder rechtdoor.

Je emoties als navigatiesysteem

Hoe vrij zijn we, zodra het op ons hart aankomt? Gebruiken we ons hart om anderen te vergeven/goedpraten voor leed of ongemak dat ons is aangedaan, of om zelf vol in onze kracht te staan en anderen daarmee te helpen?
Een emotioneel geörienteerde basishouding kan nooit (bewust) ten koste van een ander gaan. Deze focus geeft inner space en daardoor laat je je ook raken, door wat de ander doet of zegt. Die rust helpt om op je innerlijke wijsheid of besluiten te vertrouwen. En stappen te nemen die niet alleen jouw leven, maar ook het welzijn van de planeet of anderen betreffen.

Niet vanuit je hoofd maar vanuit je hart… Je hele hart: zacht, toegewijd en vol compassie voor de natuur en wij Aardbewoners. Het leven is een spannende en wondermooie reis, want we zeilen in een woelige wereld, waarin jij een verschil kan maken. Hier en nu. Laat je status, je bankrekening en je andere doelen geen belemmering vormen om 100% jezelf als mens te zijn. Wat als de halve wereldbevolking zichzelf niet goed, perfect, ideaal of klaar genoeg zou vinden? We zouden onszelf en onze leefomgeving onnodig tekort doen vanuit overtuigingen, die gebaseerd zijn op angst.
Angst kan een nuttig signaal zijn, zodra je ook liefde toe kan laten en het een ‘keuze’ is om je door liefde of angst te laten leiden in een situatie. Dan kan je desgewenst iets naar links of rechts varen en ga je niet in cirkeltjes of in een loop, en blijf je wel vooruit gaan.

Soms vormen je gedachten een barrière die tussen jou en je wezenlijke geluk in kunnen gaan staan… Liefde is een domein waarin deze ‘mindfuck’ zichzelf kan ontmaskeren of verhelderen, omdat het dichtbij komt.
“Your task is not to seek love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.” – Rumi



Comedy, meditatie, kunst en riten als modern & natuurlijk medicijn

Eigenlijk hebben we comedians en kunstenaars met gevatte humor nodig, om samenlevingen te mobiliseren om tot duurzame verandering over te gaan. Neem het milieu met een korrel zout.
In het hiernamaals hebben ze vacatures sinds de religies aan vernieuwing toe zijn. En hier op Aarde hebben we hebben we een bevolkingsoverschot. YES! Dus laat die golf of wervelwind maar komen. En koop vooral minder overbodige spullen 😉 omdat je met dit idee de controle juist kan laten vieren…. Om de stilte te aanvaarden en je eigen way te ontwikkelen. In liefde.

Kwaliteit vs Kwantiteit

In de tijd van jager-verzamelaars betekende ‘evolutie’ misschien zo veel mogelijk kinderen verwekken/baren. In de huidige tijd is het begrip evolutie zelf wellicht geëvolueerd. En betekent het ook om goed te zorgen voor je nageslacht; kinderen in liefde op te voeden en de juiste inzichten of tools voor hun toekomst mee te geven. En zelf te kiezen met welke partner je dat het beste kan. Het zou kunnen dat wij samen ook een kind zouden krijgen en dat ik daarmee niet meer voldoe aan het opgelegde ideaalplaatje van kinderen voor je veertigste (ik ben van 23-08-1981).
In ieder geval heeft Roger mijn wereldbeeld tijdelijk op de kop gezet. Niet omdat hij een Nobelprijs gewonnen heeft maar puur omdat hij jonger is dan ik, en serieus vanuit een eigen bewustzijn energie investeert in onze verse relatie, net als ik. Wij zijn allebei onze overtuigingen aan het vernieuwen momenteel. Ik dacht dat ik openminded was, maar dat viel klaarblijkelijk eigenlijk best tegen. Niets is wat het lijkt. En het is nooit te laat om te veranderen.
Wie weet zijn we ooit trendsetters. Op het oog lijken we ongeveer even oud, dus niemand die het ziet. Maar we schelen wel bijna 14 jaar.

Terugkomend op het stukje dat ik eerder schreef over het bos, is hij zeker een persoon met wie ik deze open ‘gemeenschapsvisie’ kan delen. Juist dat zorgt voor een specifieke aantrekking tussen hem en mij, als partners of geliefden. Het vraagt immers lef om zo authentiek te leven. Om jezelf te durven zijn en vol te ontvangen en geven, ongeacht wat een externe partij ervan vindt.

Bomen zijn verbonden middels ondergrondse wortelnetwerken. Bomen communiceren via hun unieke underground kabelinternet syteem en steunen elkaar daar waar nodig. Bomen staan graag dichtbij kinderen of vrienden en vormen complexe families. Er zijn vast tal van samengestelde relaties of spontane samenwerkingsverbanden te vinden, na een storm of veranderde weersomstandigheden, waarbij bomen teder tegen elkaar aan leunen. Het bos dat mensen waarnemen, vormt slechts het topje van de ijsberg. Bomen groeien graag langzaam, en dat betekent dat er op het eerste gezicht niet zoveel verandert… Bomen hebben lak aan hypes en dubbele agenda’s. Gelukkig kunnen we altijd een wandeling maken om meer ruimte te ervaren (ook zonder eerst anderen neer te sabelen voor ons eigen gewin), wanneer we door de bomen het bos niet meer zien.

Mathilde (September 2019)

–
*Wie bekijkt Baudet bijvoorbeeld door de bril van een (recent nog) alleenstaande en – wie weet ongewenst – kinderloze man? Wat zijn oorzaak en gevolg van zijn vrouwonvriendelijke gedrag? Niets is zwart-wit.
Zo was Obama de eerste zwarte president van de VS die tegelijk een blend of 50% wit was.
Een man als Baudet transformeren is een piece of cake. In een volgend leven. 😉 Of wellicht in dit leven, want hij is inmiddels verloofd. Met een 14 jaar jongere fotografe, jawel. Niemand die hierover iets over opmerkt… Of wel misschien, omdat mensen hem dan fris van geest zouden vinden.

** Hiermee bedoel ik een ieder die zich aangesproken of vrouw voelt.

–
Image (top): Oikos (Liberation), project Potential Landscapes 2019 | Photography film and ink drawing