Waarheidsvinding

Ik schrijf, dus ik ben

Ik zocht de waarheid als een vlieger, die als een wijze spreuk boven me uit zou stijgen. En vond ‘m op de grond, nadat ik gevallen was. Met de pen in de hand stond ik weer op. Om de innerlijke stem die zich vrij maakte, niet meer los te laten. Deze reality check genereerde een dieper vertrouwen in werk en relatie… (zie einde).
Leestijd hangt af van de mate waarin u eerlijk in het leven of relaties staat. 

Deze week viel ik op mijn bek. En toen ik opstond, nam ik de pen ter hand. Het opstaan ging makkelijker dan voorheen, toen ik nog te verlegen was om mijn gedachten eerlijk op te schrijven. Zonder voorbehoud ging ik op zoek naar waarheid. Waar? In mijzelf. Daar buiten raak ik met dit streven de weg kwijt. Ik was verliefd en verloor in (zijn en ook een beetje mijn) complexe omstandigheden mijn grenzen. Iets typisch vrouwelijks, niets ernstigs. Een diagnose stellen is overbodig. Psychologen kunnen nu weer de vuilniszak voor hun vrouw buitenzetten. Het bestaansrecht van mijn relatie werd op de proef gesteld en dat vroeg om duidelijkheid. Muzikanten zoals Typhoon delen hun vraagstukken zonder omwegen, als ‘een eenvoudige stroom van mijn hersenen naar mijn ledematen en mijn pen bevestigt het’ (Bommenwerper). Terwijl ik schrijf houd ik me vast aan de cadans van muziek. Het helpt om de pijn toe te laten die samenhangt met de liefde. Onderwerpen als vertrouwen, macht, sex en persoonlijk succes begeven zich in elkaars verlengde, maar hoe?

Dankzij een confrontatie vond ik mijn persoonlijke waarheid terug. Eerder droeg ik mijn waarheid in het geheim mee. Mijn innerlijke stem raakte verloren tussen vele gedachten van alledag. Bij flarden kwam de waarheid bovendrijven, maar ik kreeg er geen grip op. Nu mag het vrij zijn, gehaat of geliefd worden. Ik ben begonnen met onderscheid maken tussen gedachten die ‘afleiden van iets’ en ‘aanleiden tot iets’. De stem in mijn hart wordt bijgeslepen door een pen in mijn hoofd. Ik ga ermee fotograferen; sta ermee op, ga ermee naar bed. Mijn vriend heeft onze relatie gebroken en binnen 1 dag ging ik er met de pen van door. Ik likte er nog net niet aan. Het ding was niet biologisch afbreekbaar.

Met die pen kan ik mijn leven redigeren en bijsturen. Het is een noodzakelijk kwaad, soms moet je een alinea schrappen om een nieuw hoofdstuk ruimte te bieden.
Mijn innerlijke stem heeft de weg naar buiten gevonden, als een tijger die na een jarenlang verblijf in een dierentuin terug in het wild wordt geplaatst. Onderweg besnuffelt het dier interessante insecten en plantjes op nieuwe en oude paden. Het alleenstaand ouderschap van mijn opgroeiende dochter bood inzichten over opoffering en rechtvaardigheid, moed en kwetsbaarheid, en cycli van nieuw leven en vergankelijkheid. Dit zal ik vaker toepassen in projecten waarbij ik speelse confrontatie niet meer schuw.

Mocht ‘hij’ terugkomen, dan is dat bespreekbaar onder voorwaarde van een driehoeksverhouding. In praktijk valt er dan soms een stilte, mompel ik driftig iets onsamenhangends, roep ik ‘JA.. zo zit het! Toch?’,  zoek ik mijn pen of filosofeer ik uit een raam, terwijl ik in de bus vriendelijk met anderen praat. Niemand heeft door gehad, dat ik verhalen maak in mijn hoofd. Ook wanneer ik kook of een zakelijke deal sluit. 24/7 Multitasken.

Een vierhoeksverhouding behoort ook tot de opties. Hij werkt hard om promotie te maken op dit moment en slaagt stapsgewijs in zijn plannen. Zijn urgente doelen ondersteunde ik van harte, maar zonder mijn waarden te beschermen. En die heb je nodig bij een gedreven man als hij… Ik was zelfs verliefd op de manier waarop hij algoritmes op zijn laptop ontwikkelde (i.p.v. op dat moment in mijn ogen keek met woorden en frasen als “ik wil je”, “nu”, “schatje” en “voor heel lang”, dit mocht ook zonder geluid middels een knuffel of zoen overigens, zo flexibel ben ik dan wel weer).
Hij bouwde een leuke band op met mijn dochter en wilde (al snel) meer dan vriendschap, ook een soort vaderfiguur kunnen zijn. Dit riep gaandeweg pijn op m.b.t. zijn jongste zoon die 1 jaar ouder is dan zij, met hij (nog) niet zo makkelijk af kan spreken als gewenst. Deze gulle man kampte plots met schuldgevoelens. Soms moeten emoties de ruimte krijgen voordat iemand met open vizier verder kan bouwen. Om jezelf te zijn waar je ook bent, zonder meer te geven dan op dat moment mogelijk is.

Ik liet mijn waarden aan de haal gaan met mijzelf en opende mijn hart, geinspireerd door zijn liefde. En toen liep zijn uptempo spaak. Door 1001 redenen, die zich 99% buiten onze macht begeven. Wij konden er slechts 1% iets aan doen. Het waren de omstandigheden. Althans, zo kinderlijk naief kwamen wij ermee weg om ons voor de (harde) realiteit af te schermen. Onze eerste ruzie bleek in een breuk te ontaarden, was dit efficient of hadden we beter kunnen communiceren? Er volgde geen goedmaaksex, het was cold turkey afkicken. In ieder geval was er meer dat ons verbond dan tederheid, sex of een goed gesprek, zelfs stilte. Voor het lezersgemak licht ik de situatie niet verder toe (zo blijven we binnen 10 minuten leestijd en respecteer ik ook de privacy van mijzelf en mijn ex cq ex-ex).

Zo, dan kan ik nu weer schrijven en ook verder als creatief ondernemer, bloemenjunk en moeder van een zesjarige Nederlands-Tanzaniaanse engel… in een drukke hoofdstad waar ik soms de natuur mis, me aan anonimiteit en verkeersdrukte irriteer en toch besluit om mezelf over te geven aan al het goede van gezin, werk, sociale relaties en leven.

En hij? Hij gaat hopelijk verder met zijn doelen. Wie weet komen we op een dag tot het besluit om boven omstandigheden te staan. Door de moeilijkheidsgraad te erkennen en te ‘vechten’ voor het plezier dat dit oplevert i.p.v. ‘vluchten’ zodra het lastig wordt. Om het lichtje dat de liefde op het leven straalt te koesteren en thuis te komen bij elkaar. Ook wanneer de werkelijkheid je overvraagt en tijd, geld of middelen schaars zijn. Dat zijn momenten waarop je oerdrift om – liefst vrij of luxe – te (over)leven aan zet is.

In het leven van alledag kan het schuren om je ‘waarheid’ geregeld met een ander te delen. Oefening baart kunst. Zo slijp je je geest om reëel en scherp te blijven. Zonder te geloven in je eigen excuses of smoesjes om tijd te rekken of zaken uit te stellen zoals “als ik verhuisd ben ga ik beginnen met strategie X,  ontspanmoment Y of connectie Z”. Zonder elkaar te belemmeren in vooruitgang; afstand bewaren kan een daad van liefde zijn. In gezonde relaties zijn zowel gedeelde als afzonderlijke activiteiten bevorderlijk voor de interactie en intimiteit.

Zodra wij geen big deal zouden maken van de tijd die nodig is voor zijn groeispurt, gaat het om de energie die je samen deelt. Deze flow zet nieuwe ontwikkelingen in beweging. Ondanks een stijlverschil (hippie/gangster) was onze connectie puur, zodat we helaas struikelden over de vaart van onze relatie. Ik keek niet neer op zijn broodje ellendig lekker bij de Burger King, terwijl ik zelf een organic chick ben. Hij is hij. Ik ben ik. De ruimte tussen onze verschillende achtergronden was niet koud, eerder verbonden vanuit een open mind.

Ruimdenkendheid garandeert echter nog geen duidelijke communicatie en kan deze onbedoeld in de weg staan. Doordat je verwacht dat de ander aanvoelt wat je denkt, ook in onverwachte of ingewikkelde situaties. Je loopt het risico om beoordeeld of afgewezen te worden op wat je doet en wilt. Of de ander teleur te stellen omdat je niet beschikbaar bent voor een moment samen. Iedere relatie – ook die met je collega, kind, oma of buur – groeit door grenzen te stellen. Steun en respect voor elkaars behoeftes kan grotere confrontaties voorkomen. De waarheid uitspreken begint bij jezelf en kan je niet bij de ander neerleggen, zo van: “Eerst jij, dan ik, zodra de kust veilig is…” Dan praat je mee met een ander, omdat je zelf niet als eerste durft. Zijn wij mensen volgzame schapen of schuilt er ook een wolf in ons die vecht voor eerlijke verhoudingen?

Authentieke mensen, met unieke keuzes, gedachten en gevoelens, kunnen moeite hebben om hun conclusies 123 te formuleren omdat het level waarop ze denken gelaagd is en getoetst wordt aan de hand van diverse perspectieven en factoren. Het kost energie om woorden door de processor te halen. Ik kon niet wachten om de waarheid te delen in onze relatie. Ik zag potentie op dit vlak, omdat zowel David als ik ontwikkelingen op een creatieve manier beleven. In het begin hadden we het gevoel een nieuw boek te schrijven samen. Schat, bij deze de inleiding. Doe je het wel bij het oud papier? Ik had nl. een bord voor mijn kop en zie de afvalbak niet 123.

Mijn nieuwsgierigheid naar ‘onze waarheid’ werd beloond met een figuurlijke knal en oorverdovende stilte… Ik moest het wiel zelf uitvinden en besefte dat ik de waarheid had geromantiseerd. Ik hoopte stiekem dat mijn partner al zijn gevoelens en behoeftes direct onder woorden kon brengen, omdat we verder goed konden praten met elkaar. Dit oefende onbewust druk uit op een man die reeds presteert in uitdagende alledaagse omstandigheden. Moest hij ook nog een filosofische samenvatting geven over zijn doelen of leefwereld?
Blijkbaar lag zijn interne stresslevel hoger dan hij aan de buitenkant liet zien, waarschijnlijk om de relatie te sparen en mij geen zorgen te baren. Een sterke band in voor- en tegenspoed groeit met de tijd. Wij kenden elkaar pas X maanden. Ondertussen tikte de klok verder. Ik heb veel gefocuste mensen gezien in mijn leven. Hij versloeg ze, maar blijft ook kwetsbaar als mens – een gescheiden man nota bene. Hij verdiende in mijn ogen meer waardering van zijn werkgever. Niet door meer klussen of overwerk te krijgen, maar meer geld. Gaf hij zijn wensen helder aan of raakte hij verblind door lange termijn ambities, waardoor hij zich in het hier en nu liet passeren?

Gelukkig werd hij ook benaderd door andere partijen. Ik gun hem de baan of klus waar hij van droomt. Wie weet was hij soms bang dat dingen niet zo soepel zouden lopen als hij voor ogen had. En hij mij op een dag met lege handen zou achterlaten. Dergelijke scenario’s kunnen stress geven, wat een mens kan verlammen of in de vluchtstand brengen. Zo blijft er energie over voor het bereiken van noodzakelijke doelen. We hebben het hier over een eigenzinnige en geïntegreerde Antilliaanse Leeuw; te slim om op de reservebank van FC Knudde te zitten. Dat voelde ik kraakhelder aan. Maar ik was niet in tune met eventuele doemscenario’s in zijn hoofd, of wat stress met hem deed. Kan ik mijn hormonen zoals endorfine de schuld geven?

Met verlangen had ik uitgekeken naar de dag waarop hij en ik ultiem open zouden zijn, alsof het een verloving tussen twee eerlijke zielen betrof. Je kan de waarheid niet bevragen totdat deze rijp is. Het is een zaadje onder de grond, dat tijd nodig heeft om zich te tonen voor de zon of buitenwereld. Vrouwen communiceren regelmatig gevoelens ‘in het moment’. Vrouwengesprekken vormen een feest met bloemen en bijen in vergelijking tot de mysterieuze mancave. Dat wil niet zeggen dat een inlevend type alles juist aanvoelt bij de ander. Soms is het beter om met beide benen op de grond te staan, en feitelijk gedrag en je beleving daarvan te scheiden.

Vrouwen zijn verstrengeld of verstrikt met hun gevoelens, vanuit de onderbuik. Wanneer haar hart niet ‘vrij’ is, kan een vrouw ontaarden in bitchy of passief agressief gedrag. Ik geloof dat vrouwen de kunst van het manipuleren, bedriegen of chanteren beter dan de gemiddelde man verstaan, met als doel achter de rug om, invloed te bereiken. Is er al een me-too beweging van mannen en vrouwen die slachtoffer zijn geweest van psychologische spelletjes op het werk of in relaties? Helaas worden leugenaars niet bij wet bekeurd of op de vingers getikt door agenten of rechters. En komen ze vaak weg met een ruzie of beladen stilte.
God weet wie in het leven eerder al in aanvaring kwam met manipulatiespelletjes. Het kan zelfs voor een rechtgeaard mens tijd kosten om ‘de waarheid’ uit te spreken, of de woorden van een ander zonder kogelvrij vest te verwelkomen. Uit zelfbescherming kan iemand dichtklappen, terwijl deze toch bezield leeft of hunkert naar oprechte verbondenheid. Niets is wat het lijkt, ook niet bij het omgaan met de ‘waarheid’. Wie weet zijn mijn gedachten onherkenbaar voor veel mensen, maar ze bestaan en ik schrijf ze op dus ze zijn echt. Punt. Shut up bitches, go home. Eerlijkheid duurt het langst.

Iedereen wil een ‘perfecte’ partner, en zelfs een juiste partner kan zich verliezen in het streven naar gunstige omstandigheden. Ondertussen kan je tijd besteden met het genieten van de ‘meest leuke’ eigenschappen of dingen die er op dat moment te delen zijn. De toekomst volgt onderweg. Time flies when you’re having fun.
David is een sterk en creatief mens; ik weet dat hij uitdagingen die deze periode voor hem liggen overwint. Steeg de hoop naar mijn kop? Klampte ik me vast aan signalen van zijn liefde, als bevestiging dat mijn geloof gerechtvaardigd was? Het is een kunst om een man met een missie lief te hebben. Om de pilaren in je hart te koesteren, al staat de wereld in brand, trotseert hij een berg of gaat hij bij je weg…
Deze emmer met koud water doet me denken aan het dompelbad bij de sauna. Zodra je daar doorheen bent voelt je lichaam warm van top tot teen. Het is een dubbele ervaring: pijn en liefde hangen samen. Goede kunst speelt met deze dualistische krachten. Soms is het leven twisted en bevrijdend tegelijk. David wint geen hoofdprijs voor zijn plotse vertrek. Dat het me wakker schudde is wel een compliment voor de rol die hij in mijn leven (en dat van mijn dochter) speelde. Deze week ontwaakte woelige emoties die ik oversteeg met de pen. Zolang hij niet klaar is of zich niet geeft, sta ik achter zijn keuze. Om respect voor hem en mijn balans te bewaren.

Goede vrienden uit de straat met wie ik lief, leed en opvang voor onze kleintjes deel, verhuizen binnenkort naar de VS. Hun plannen steun ik maar het gemis deed een appel op mijn overlevingsdriften in de stad. Zonder te dromen van groener, beter of familiebanden in de buurt ter vervanging. Ik wil onvoorwaardelijk dromen waarmaken op mijn pad. En laat de realiteit doorgaan met bevindingen, contacten en stappen die ik deel via projecten. ‘Love, like death, changes everything’, stelde Kahlil Gibran. Het is waar. In de film Pursuit of Happyness knokt een alleenstaande vader met vallen en opstaan voor zijn loopbaan in the Big Apple.

Conclusie

Liefde en angst, pijn en plezier, kunnen mensen blokkeren en vertrouwen geven om gewenste doelen te bereiken. Zodra je doorhebt door welke pijn of angst jij geleid werd/wordt, kan je ongemakken een plekje geven en je kracht als mens hervinden. Zelfrespect kan je motiveren om meer uit jezelf te halen. Er ontstaat een nieuwe balans, waarin je minder terugdeinst voor ‘pijn’. Door de winst die je plannen op termijn opleveren, voor ogen te houden. Je bent bereid om een berg te beklimmen zodra je weet dat er hogerop een schat ligt. De reis die je maakt kan het gevoel geven unieke uitdagingen te trotseren die jouw persoonlijkheid en levenservaringen vormen. De reis naar je doel kan je zien als een duurzame investering in persoonlijke groei. Je maakt de reis uit liefde voor… jezelf. Door ervaringen of vaardigheden te vergroten, kan je ook meer voor anderen betekenen.

Iedere levensfase biedt hobbels en groeikansen. Door het accepteren van pijn, kan je de angst voor negatieve aspecten van het leven loslaten, die je kleiner houdt dan je bent. Zo kunnen er nieuwe successen ontstaan. Pijn en liefde, angst en succes hangen samen. Negatieve gedachten en aspecten mogen er zijn, maar hoeven je keuzes niet te bepalen. Een vermogend ondernemer kan schuldgevoel of stress ervaren omdat hij/zij vrienden niet altijd helpt met hun alledaagse problemen. Het accepteren dat iedere situatie een ‘keerzijde’ heeft, creëert ruimte voor bewuste keuzes = vrijheid = geluk. Met een open mindset zie je hoe je dromen kan waarmaken op je pad, zonder dat je je primair laat leiden door korte termijn behoeftes. De rijke ondernemer kan wel investeren in beter onderwijs en scholingsaanbod voor personeel.
Stress is niet bevorderlijk voor relaties, en goede connecties helpen elkaar op weg in het leven. Om samen meer te bereiken en elkaar te ondersteunen vanuit bestaande mogelijkheden. Door de focus te leggen op wat je WEL kan in het leven, wat er al WEL lukt zonder al te veel moeite, kan je de energie en moed vinden om angst los te laten. Zo simpel is het recept volgens mij: liefde.

Liefde overwint angst, als een vrije energie en niet als verplichting. Het kan geen gebrek aan vertrouwen oplossen, bij het nemen van stappen met nog onbekende scenario’s en risico’s. Het gaat dan om het kunnen binnenlaten van liefde en pijn, zonder oordeel. Dan neem je de druk weg om zo snel zo veel mogelijk liefde (zonder angst) te willen ervaren. Dat verlangen negeert immers evt. keerzijdes van ‘liefde’. De enige zekerheid die je hebt, is dat groei stap voor stap gaat. En dat je vandaag leeft.
Liefde binnenlaten kost sommigen moeite omdat het hen bewust maakt van gevoelens als pijn. Terwijl emotionele vrijheid een middel is om een plezierige richting aan het leven te geven, zodra je de angst voor controleverlies loslaat. Door je aandacht op positieve kanten van je leven te leggen, kan je grotere successen bereiken, terwijl je in je kracht blijft staan. Dat pad zal niet altijd pijnloos zijn, maar zo breek je wel uit een cirkel. De positieve kanten van liefdesrelaties en bereikte successen worden geidealiseerd, terwijl veel mensen struggles ervaren in hun weg naar dat doel toe of verder van een doel af. Het verschil zit ‘m erin of je onvoorspelbare ongemakken kan aanvaarden of wil blijven beheersen. Stress is geen succesfactor terwijl acceptatie helpt daadwerkelijk vat te krijgen op je gevoelsleven. 

Jezus hing aan een kruis en zover hoeft het vandaag de dag niet te komen. Kan liefde een gemeengoed worden? Door gezamenlijk te besluiten dat liefde en pijn aanvaard worden. Dat we iemand niet uitlachen zodra deze onderuit gaat, en we het respecteren zodra er iemand sneuvelt. Dat is het risico. Dan ontstaat er ruimte en tijd om passies en liefde welverdiende aandacht te geven.

Waarheid is relatief, de realiteit niet

Fuck it. De waarheid is a work in progress en zal voor iedereen na opgedane ervaringen, bijgewerkt worden. Zoeken heeft geen zin, buiten noch in mijzelf. Was ik op zoek naar een geldige reden om mezelf te zijn, in een dynamische hoofdstad waar mijn leven leuk maar niet perfect is? Dacht ik er met een goed verhaal mee weg te komen, dat mijn lot in sommige opzichten buiten mijn wil om verlopen is? Ik heb als single mum en zzp-er voorgaande jaren onder emotionele druk geopereerd en oude ervaringen losgelaten.
Het (her)vinden van controle in mezelf laat me voelen dat mijn vrijheid begrensd is en dat niets vast staat. Ik kan aanvaarden dat mijn realiteit nog volop in ontwikkeling is. Dat ik 36 ben en verliefd werd op een 37-jarige IT-nerd die mijn halve werkelijkheid binnen no time op de kop zette. Ik bezat het enthousiasme van een kind dat op schoolreisje gaat terwijl er nog geen benzine was getankt voor vertrek. En de rit afgeblazen is, tot nader orde.

Mijn pogingen om houvast te vinden middels ‘waarheden’, zal alleen nog meer vragen opleveren. Wie weet kan ik erin berusten, dat ik het ook niet weet. Dat is wrang maar creëert de benodigde overgave. ‘De waarheid’ is geen rustig eilandje in zee waar je even lekker kan uitrusten van de gekte van alledag. Wie weet was ik emotioneel overuren aan het draaien en kan ik ‘de waarheid’ beter op vakantie sturen, om daadwerkelijk grip op mijn realiteit te krijgen. Op vakantie doe je vaak de beste ideeën op…

Ik ga van deze reis genieten, met of zonder hem – dat laatste is niet mijn besluit maar wel een keuze die ik zal respecteren. Wanneer je de vrije keuzes van anderen ruimte biedt, investeer je niet voorbarig energie in het oplossen van een communicatiemisverstand bijvoorbeeld (dat in dit geval tot een breuk leidde). En wijs je niet naar de omstandigheden als hoofdschuldige. Wij volwassen mensen, hebben de realiteit mede te vormen.
Ongemak is de keerzijde van openheid. Hoe kan je open staan voor een ander zodra je elkaars emoties en grenzen niet voelt? Een kwetsbare opstelling kan helpen op den duur meer liefde te geven en ontvangen. Zo stem je af op de prioriteiten en behoeftes van een ander, zonder jezelf te verliezen. En wordt ‘waarheid’ iets om te beleven.
Ik ontdekte dat ik als vrouw een man geestelijke ‘vrijheid’ kan bieden op zijn pad, zonder gekwetste en genegeerde gevoelens, zolang er innerlijke verbinding is. Een vrouw kan zich soms door de tijd heen door de energie van haar partner laten afleiden of opjagen.
Ik kies voor liefde zonder me te verweren voor risico’s zoals een stijlverschil. Zo tune ik in op mijn hart, stel ik grenzen en sta ik open. En laat ik me niet leiden door angst, maar liefde (inclusief hartkloppingen, rare gewaarwordingen en onverwachte momenten). Mooie connectie kan dan plaatsvinden, of niet.

Wat vertellen relaties over ons algemene functioneren? Het is een klassiek ‘vrouwelijke’ denkfout: Ik wilde de connectie met mijn partner persé puur en ongedwongen houden, als houvast in ongewone omstandigheden. De connectie met mezelf is hierbij essentieel en deze vergat ik op een aantal cruciale momenten. Dan kan je soms ook besluiten om afstand te bewaren, tot de zon weer schijnt. Of een partner je paraplu voor eventueel noodweer geven. Die paraplu kan hij een volgende keer gebruiken om jou beschermen. Wanneer je onderuit glibbert als ondernemer in de blubber, omdat je even naar hem keek.

Ik was energetisch soms meer op zijn acties en stappen gericht, dan wat ik zelf deed – ook al werkte ik, deed ik de afwas, speelde ik met mijn dochter, etc. Ondanks dat betrokkenheid niet bestraft hoeft te worden, ben ik blij dat de confrontatie mij aanleiding gaf om te schrijven. Er zijn verlangens die we op mensen of dingen buiten onze macht projecteren, terwijl veel resultaten dichterbij liggen. Zodra je controle loslaat, sta je de magie van het nu toe. Zo kan je momenten bewust samen beleven. Zijn versie van dit verhaal zal anders zijn dan het mijne. Ik kan het nooit ontdekken zolang ik mijn verhaal niet écht leef.

Mijn notitieboekje gaat weer standaard mee op zak. Mijn pen is er klaar voor. Het is geen alwetend toverstokje dat me van alledaagse ongemakken in een creatief werkend bestaan verlost, maar leidt me wel in een richting… Ik geniet zelfs een beetje van de drukte in mijn internationale buurtje.
Deze dagen verschenen er uit het niets twee nieuwe kansen op mijn artistieke ondernemerspad. Deze grijp ik aan terwijl ik nog nagloei van een intense week. Voor mij geen tissues voor onder de dekens, maar een tafel met etui. Ik heb heus tranen gelaten en kreeg soms geen hap door de keel. Het gaat erom dat je er liefde en levenskracht in ziet. 1 KG en droom lichter, landde ik deze week op de grond van mijn hart. Mijn pen tilde me weer op, als een veer. Mijn stem heeft een wil, een roeping.

Vrienden kwamen vaak naar me toe voor advies of een dieptegesprek. Bij samenwerkingsverbanden knalde ik een boodschap rechtstreeks op papier, bereidde ik speeches voor en voerde het woord. Ik schreef sprookjes in de trein maar deze hadden geen plot of magisch eind. Sommigen gingen er ongevraagd met mijn concepten vandoor; ik legde ideeën te grabbel en liet het toe. Collega’s waarschuwden me voor mijn onbevangenheid. Nu stel ik een grens: don’t mess with my truth. Mijn waarheid bijt als het nodig is. Omdat ik niet gratis een hoofdstuk voor het levensverhaal van een ander kan maken. Dan verdwijnt zo’n bijdrage soms onbedoeld in de plee. Woorden zonder begin en einde, via het riool terug naar zee.

Mijn tijd is gekomen om afscheid te nemen van inwisselbaarheid. Om als creatieve ziel een verbond met anderen te smeden en sterk te staan in de hedendaagse markteconomie. De harde realiteit vraagt om zachte kernkwaliteiten. Zoals een rivier soepel stroomt op een bodem van zand en steen.
Iemand’s frustratie kan tot stagnatie op zo’n rivier leiden maar ook een doorbraak in werking zetten zodra je de onderliggende krachten toelaat. Hé lieve stressbom, stroom je mee? Het geluk ligt voor het oprapen, zodra je op je bek durft te gaan. Mijn waarheid kan niet zonder vrijheid in je bol. Zonder jou is de realiteit voorspelbaar…

Mathilde Evaline Jansen

 

                    

 

PS De roddelpers mag naar huis want ik zal vaker menselijke kwesties beschrijven, echter zonder smeuïge details te investeren voor de kijkcijfers. Ik schrijf liever voor mensen die betrokken zijn bij zaken als vrijheid en gelijkheid. Ik zou nooit de waarheid uit een ander willen trekken, om mijn gelijk te halen of het idee te hebben boven de zwakte van de ander te staan. Sommigen smullen van andermans falen of succes zonder er zelf iets van op te steken, in plaats daarvan raken ze verslaafd aan nog meer sappige feitjes. Voor deze junkies schrijf ik niet (ga je shot in de kiosk halen voor 1 euro). No bad feelings, we can still say hi.
Voor wie schrijf ik wel? Medereizigers of thuisblijvers die ook van kunstfotografie, kinderen, en duurzame of sociale projecten houden. Speciaal voor jullie censureer ik de oorspronkelijke tekst tot het leesbaar en behapbaar wordt. Zonder alle details, deze zouden vroeg of laat vervelen of afleiden van de kern. Let’s dive deeper & be for real.

PS2 Mijn eerste betaalde schrijfopdracht kreeg ik vandaag ook binnen via een bevriende kunstenares

PS3 Per heden is vrijdag mijn vaste schrijfdag. De middag benut ik ter inspiratie voor projecten en overige activiteiten. Check updates of laat je reactie achter via www.facebook.com/mathildejansenstories.

PS4 Voor wie luisteren wil naar Typhoon (Wind Waait): “Woorden beperken mijn gedachten maar het is goed zo… Vrijheid, met een bal aan je voet…tussen links rechts, half vol, half leeg…. Nieuw begin, begin van het eind…. Ik vraag het eerlijk, hoe houd je het vol?” [Door te schrijven.]

PS5 Lees ‘In de liefde leest bijna niemand de ondertitels’ over communicatieverschillen, door 365 dagen succesvol.

PS6 Samenvatting voor dyslectische mensen enzo:
Deze week (mei 2018) was magisch! Mijn vriend zette er een punt achter. Niet leuk. Wij waren 4,5 maand samen maar hadden het al wel over samenwonen e.d. gehad; onze energie ging snel. Er was liefde, inspiratie en een stijlverschil (waar hij zich soms zorgen over maakte als analyticus/beursvoorspeller, hoe zouden we ooit als gelijken een kind opvoeden? I don’t know yet). We hielden het tempo emotioneel niet bij en angst won het van liefde.
Hij heeft momenteel een aantal uitdagingen in zijn leven op orde te brengen, waar hij positief op focust. De situatie legt druk op hem. Om onbevangen in de omstandigheden te staan, zocht ik ‘de waarheid’. Een bezielde connectie met mijn vriend, zou mij kracht (en bevestiging) geven, om een gebrek aan luxe of beschikbare tijd te overbruggen. Mijn verlangen naar 100% eerlijke communicatie bleek een ideaal. Mijn partner was open maar kon niet altijd 123 de juiste woorden vinden voor zijn gevoel (al begrepen we elkaar ook vaak zonder woorden). Zijn grenzen had ik te accepteren. Zocht ik soms mijn eigen innerlijke stem, om in balans te blijven en beter met (zijn) stress om te gaan? Was ikzelf nog in sync of raakte ik afgeleid door gebeurtenissen, wat miscommunicatie met een drukke man verder in de hand kon werken? Het bleek te laat.
Schrijven is een goedkoop en kalmerend medicijn. Het begon met een brief. Bewust keek ik naar de woorden in mijn hoofd, die vroeger alle kanten op gingen zodat ik geen richting gaf aan een stuk. Gedachten gingen op in to-do-lijstjes van een single moeder, tramgerinkel op straat en stagneerden tussen woelige inzichten. Dat was mijn excuus. In feite gaf ik er zelf geen prioriteit aan.
Met mijn innerlijke stem kwam ik de realiteit onder ogen. Vermoedelijk had hij zich stoerder voorgedaan dan hij zich soms voelde, om mij te behoeden voor de zorgen in zijn kop. We pakten niet de kans om naast romantisch, ook praktisch met de situatie om te gaan. Zijn mannenego is imposanter dan mijn lieve pennetje. Het is de vraag of onze verhalen elkaar ooit weer kruisen. Wat ik zeker weet, is dat ik elkaars keuzevrijheid tot in mijn tenen respecteer. Inclusief liefde, contact, afstand of pijn.
Een bevriend gezin uit de straat emigreert binnenkort ook naar de VS; het is alsof er familie verhuist. De breuk  – of die definitief is zal de tijd uitwijzen – ontwaakte een vlam in mij om goed te (over)leven in de drukke hoofdstad, met kind. Ik was verwonderd omdat ik nooit dacht te kunnen schrijven tussen al die herrie, waarbij ik een stukje redigeer tot het ‘af’ is en iets nuttigs te melden heeft. Ik overwon een faalangst. En blijf nog een poos in Amsterdam wonen. Zonder te dromen van bossen en platteland, waar ik vandaan kom. Omdat de rust van de natuur betovert en inspireert. Per heden zal ik tekst soms benutten voor (fotografie) projecten. Dit begin is een coming out van mijn pen, with love and as long as I live. Bezoek je deze site nog eens om een stukje over een aankomend project te lezen?

PS7 Lees een artikel van coach Frank de Moei over plezier en angst hier.

PS8 Voor betrokken lezers: David en ik zijn tot de kern gekomen en hebben besloten om onze connectie te koesteren, zonder uit het veld te worden geslagen door ingewikkelde omstandigheden die stress op kunnen roepen. Energy flows where your focus goes. Bepaalde regelzaken zijn soepeler aan te pakken vanuit deze vrije mindset. Ik ervaar hem als een plezierige partner, die zijn situatie beter overziet en in tune is met mijn hart. Love rules. Zowel onze relatie als zijn loopbaan zijn in korte tijd gegroeid. Ik leerde diverse emoties (van anderen) niet te veroordelen maar de ruimte te bieden en constructief te benutten, waardoor het voor je gaat werken. To the bone.

PS 9: Hot stuff. Luister naar David aka (Sha)vone: Vone & Who the fuck is this
–
Beeld bovenaan:
Longo and Silvester going back to nature (2 papiercollages 20×23 cm, 2009) by me

Update: Deze relatie hield geen stand, ik leerde heldere grenzen te stellen en wederzijdse empathie/energie-investeringen te eren en schiep ruimte om het nieuwe toe te laten. Dankbaar om met deze creatieve workaholic partner een mooie en ook rauwe tijd te hebben beleefd. Als vrienden en geliefden. Maar in de liefde is het 100% vol erin staan, of gewoon niet…