Knuffelhormoon oxytocine en kunst steunen mensen bij de aanpak (en verwerking) van klimaatverandering

Onze hersengebieden ontsluiten zich via creativiteit en warme emotionele dynamiek

Hersencellen maken onderling in groepjes contact; andere losse cellen sterven af. Zo is ieder brein uniek. De aanmaak van het knuffelhormoon oxytocine kan mensen helpen om de filters van bepaalde hersendelen wijder open te zetten en creativiteit te stimuleren. Creativiteit gedijt bij nieuwe omgevingen en prikkels, compassie en gezonde sociale verbanden. [Lees meer over de relatie tussen het ervaren van emotionele steun en het creëren van kunst.]
Er ontstaat ruimte voor de verwerking van emoties, creatieve expressie en inventiviteit. I.p.v. een hang naar verslavende middelen om emoties te uiten en ventileren, die als plaatsvervangende behoefte door hersengebieden aangestuurd kan worden. Vastzittende emoties kunnen leiden tot bevroren of star gedrag. Zo kunnen je brein, hart en lijf onderling beter communiceren, zodra je luistert naar inwendige processen. En responsief reageert op signalen.

De geïndustrialiseerde wereld staat voor de uitdaging om milieuvriendelijk te leven en produceren.
Om klimaatverandering aan te pakken helpt het om mensen uit verschillende disciplines samen te laten werken en diverse besturen samen te stellen… Dit stimuleert de creativiteit en geeft ruimte aan intelligente oplossingen. Ook kunnen het hormoon oxytocine of empathie helpen om vanuit een creatieve breinstijl te opereren. Gezonde relaties, bevriende netwerken en massage-therapeuten op het werk, kunnen bijdragen aan liefdevol of ontspannend fysiek contact.

Het waarderen van vrouwelijke eigenschappen zoals empathie, en het uitwisselen van informatie die tot vertrouwen in sociale verbanden leidt, kan leiden tot warmere communicatiestijlen en frisse samenwerkingsverbanden. Met ruimte voor experiment en evaluatie vanuit wederkerig respect. Compassie kan het brein aanmoedigen om creatief te opereren, zonder angst voor afwijzing of exclusie. De toename van informatie-uitwisseling begint tussen cellen en strekt zich als een golfbeweging verder uit tot hersendelen, organen, mensen, groepen, culturen, enz.

Persoonlijke en collectieve harmonie kan mensen meer (creatieve) informatie laten waarnemen uit de natuur. Om deze ervaringen en lessen vervolgens met elkaar te delen. Leidend tot toenemende inzichten van internationale ecologische verbanden. Inspirerende ideeën uit de Ubuntu filosofie, kunnen gemeenschappen bijvoorbeeld de weg wijzen naar medemenselijkheid.
Om een vlotte uitwisseling van ideeën tussen landen te bewerkstelligen, is mijn inziens verzoening tussen de mens en zijn/haar persoonlijke plek in de natuur of kosmos nodig. Met waardering voor de lokale omgeving; de natuur als bron en hieruit volgend de samenhang met andere culturen.
Holisme wordt vaak als een spirituele stroming gedefinieerd. In mijn ogen is holisme tastbaar aanwezig en iets om alledaags te beleven, van weersomstandigheden tot je bioritme. Door holistisch te leven, stem je je af op de ritmen en energieën van de natuur. Dat kan vanuit een spirituele filosofie, aardse aanpak of wetenschappelijke fascinatie.

Holisme en kapitalisme

Kapitalisme en economie zijn niet hetzelfde en ondersteunen zelfs tegenstrijdige doelen. Vormt kapitalisme wel een reëel economisch model?
Wikipedia stelt: “Economie (uit het Oudgriekse oikos (οἶκος), huis en nomos (νόμος), regel; letterlijk dus huishoudkunde) is een wetenschap die zich bezighoudt met de keuzes die mensen maken bij de productie, distributie en consumptie van schaarse goederen en diensten. … In Nederland wordt economie tot de sociale wetenschappen gerekend, in Vlaanderen tot de gedragswetenschappen. Net als deze wetenschappen houdt de economische wetenschap zich niet alleen bezig met beschrijvende uitspraken, oftewel hoe de economie werkt, maar (in de politieke economie) ook met normatieve uitspraken, oftewel wat gewenste situaties zijn.”
Veel landen zoals Duitsland, Italië, Colombia en de VS hebben in hun grondwet het doel van economische activiteit omschreven, waarbij het gemeenschappelijk welzijn gediend of het gemene goed bevorderd moet worden. Het middel is geld en het doel is de verdeling ervan. Het doel is dus niet financiële groei. Tenzij je stelt dat om de groeiende bevolking te dienen, er meer middelen nodig zijn, omdat economie uitgaat van schaarste (en bijbehorende lobbytactieken om prijzen kunstmatig hoog te houden).

Men kan ook kosteloos fruit- of notenbomen planten in de buurt van boerderijwinkels, schooltuinen en groene horeca-gelegenheden met speeltuin, om mensen naar lokale initiatieven te lokken en het economische doel van ‘welzijn’ voor alle partijen te bevorderen. Met zonnepanelen op de daken om de overvloed aan zonnerendement te benutten. Zaadjes verspreiden zich net zo vanzelf als dat mensen zich voortplanten en er ideeën voor stedelijke moestuinprojecten ontspruiten.
Deze overvloed moet wel slim gereguleerd en verdeeld worden (met oog op de bevolkingsgroei). Is het geen waarachtiger definitie van economie, om overvloedige goederen en diensten te produceren en distribueren?
Een fabriek waarin miljoenen wegwerpproducten worden vervaardigd, die per containerschip duizenden kilometers afleggen om na een paar jaar op een vuilnisbelt te belanden, betreft toch geen schaarste-project? Tenzij Surrealisme het nieuwe normaal is.

Anders is het wel erg merkwaardig om tegenwoordig nog in een God te geloven… Alsof de schepping te karig is samengesteld. Terwijl biodiversiteit alom is en mensen en organisaties er geregeld voor kiezen om hier gejaagd en ondankbaar mee om te gaan. Of zijn mensen soms het slachtoffer van hun ego of angsten en kijken zij stiekem weg van hun schaamte of pijn? Waardoor de leefbare planeet ‘per abuis’ wordt vernield – oeps sorry, volgende keer beter? Snakt men naar vergeving, verlossing of een paradijs – liefst na de dood, in een verfilmd boek of buiten zelfstandige keuzes om?
Durven mensen überhaupt voluit te leven in de huidige markteconomie? Of worden burgers geïntimideerd en klein gehouden door corporate en (hun) politieke partijen? Want: “Er is niet genoeg, dus zwijg en pas je maar aan.” Is sociale makheid de voorwaarde van ongeremde financiële groei? Waarbij deze beperkende conditie als bijwerking van een massa-medicijn, de belofte van geld, geslikt wordt? Dat geeft vast een glorieus perspectief op een toekomst als Robin de Robot. Geef mij maar een natuurlijker medicijn.
Voelt het bestaan zonder deze belofte dan niet veilig of zeker genoeg; houdt de Aarde haar vruchten achter of sluit zij bepaalde raddraaiers of kunstenaars van links of rechts buiten haar evolutionaire systeem? Nee. Mankeert er soms iets aan ons sociale stelsel, waardoor mensen zich onbewust van binnen onzeker of angstig voelen, en hun de toegang naar kosmische krachten of hogere inspiratie ontmoedigd wordt, zodat zij niet gaan stralen en zelf een revolutie van broederschap, zelfbeschikking of liefde ontketenen?

De VN stelden in hun Millennium Ecosystems Assessment dat de conditie van ecosystemen zoals graslanden, bossen, gebergtes, rivieren en zeeën sterk achteruit gegaan is tussen 1950-2000. In zijn boek Ware Winst omschrijft Christian Felber dat de diensten die deze ecosystemen aan mensen leveren in gevaar zijn. Kapitalisme beschadigt de natuurlijke levensfundamenten van de mens. Vroeg of laat zouden klimaatstabilisatie, regulering van de vochtigheidsgraad en temperatuur, controle over ziektes of plagen of bodemvruchtbaarheid en absorptiecapaciteit van de bodem ‘instorten’.
Kapitalisme gaat uit van financieel gewin zonder rekening te houden met de duurzaamheid van deze ecosystemen. Het doel van kapitalisme zou zelfs omschreven kunnen worden als het bewust creëren van schaarste, zodat de prijzen van water, (agrarische) grond, gas en dergelijke oplopen en in handen vallen van machtige corporaties. Dit werkt het gemeenschappelijk welzijn tegen. Kapitalisme is een economisch model zonder menselijk doel; een wolf in schaapskleren.
Dit model reguleert, manipuleert en creëert schaarste ten koste van ecosystemen op de lange termijn. Ik vind het fascinerend dat mensen in staat zijn om dit model anno 2021 te willen beschermen, alsof het een onschuldig uit de hand gelopen experiment betreft, dat met wat aanpassingen tot een grote groei van welvaart op de lange termijn zal zorgen (met uitputting van bronnen en catastrofes tot gevolg). Misschien voor the happy few. Zou dat een eenzaam lot zijn?
Ook ‘the happy few’ (al vraag ik me af of zij zichzelf ook gelukkig noemen) hebben emotionele verbinding, een zinvolle dagbesteding en toekomstperspectief in een gezonde omgeving nodig.
Het afwijzen van de emotionele behoeften van een Unilever-CEO, draagt ook niet bij aan het gemeenschappelijk welzijn. Voor mij is het van belang niemand op voorhand buiten te sluiten. Geen ‘slachtoffers’ en geen ‘daders’. Deze energetische wisselwerking kan je alleen bij de kern aanpakken vanuit emotionele openheid. Anders blijft het gedrags- of symptoombestrijding. En gaan de ‘daders’ er na hun straf uitgezeten te hebben, alsnog via de achterdeur met de buit vandoor. Hoe geven wij dit systeem van belonen en straffen over aan het universum? Zodat ons iets beters toekomt, zoals waarderen en reflecteren? Hmm, ik voel wel iets voor ‘genieten’ en ‘loslaten’.

Onvoorwaardelijke creatie

In mijn Landscapes-projecten onderzoek ik werkwijzen om mijn creatieve verbinding met de omringende natuur te herstellen, ongeacht of deze kunstmatig vormgegeven of vrij ontwikkeld is. En mijn energie af te stemmen op kosmische krachten. Voor mij is onvoorwaardelijke acceptatie van de natuur en samenleving in het hier en nu cruciaal. Dan ervaar ik verbinding en rauw begrip.

Hierbij heb ik mogen ervaren dat mensen uit allerlei klassen vaak nieuwsgierig, open en betrokken zijn naar mijn natuurlijke werk op locatie. Ik heb geen prijs of erkenning ontvangen voor deze projecten, die ik onafhankelijk uitvoer. De ongedwongen interactie in een bos, tuin of studio vormt een inspiratiebron voor mijn ontplooiing en uitingen. Zo noteer ik opmerkingen en verdiep ik me in achtergronden.
Na mijn babyverlof zal ik me weer richten op het begeleiden van ecologische kunstfotografie- en mixed media projecten met kinderen. Lees meer via www.mathildejansen.com/news.

Onder en boven wijs

Creativiteit in het onderwijs zou gestimuleerd moeten worden, om de jeugd te voorzien van de juiste tools en werkwijzen voor de toekomst. “Scholing is het krachtigste wapen dat je kunt gebruiken om de wereld te veranderen”, aldus Nelson Mandela. Het creëren van ervaringen in de natuur, waarbij diverse groepjes kinderen inspiratie opdoen of kennis/materiaal verzamelen voor schoolprojecten, waarbij uitdagingen met emotioneel afgestemde aandacht worden begeleid, kan bijdragen aan het ontwikkelen van nieuwe samenwerkingsverbanden tussen hersengebieden. En dus ook voor soepeler communicatie tussen verschillende type kinderen. Kinderen worden losjes ‘in het moment’ begeleid bij het ontplooien van de eigen visie en talenten, en om die van anderen te (h)erkennen. Dat zorgt voor een plezierig werkproces met nieuwe ontdekkingen.
Dit resulteert in innovatieve resultaten en een veilige sociale omgeving. Hierbij kan ieder persoon zich welkom en gehoord voelen. Om samen een natuurvriendelijke leer- en werksfeer te laten ontstaan die effectief en wendbaar omgaat met (klimaat)uitdagingen op de lange termijn.
Deze aanpak is niet hoofdzakelijk gebaseerd op computergestuurde voorspellingen, alarmerende mediaberichten en eenzijdige rekenmodellen. En biedt ruimte voor culturele diversiteit, interactie, inclusie en spontane uitwisseling van informatie. Het sociale proces ondersteunt als vanzelf de aanpak van oneerlijke grondstoffenverdeling, vervuiling en ongelijkwaardigheid.

Voor mij als maker en moeder (voormalig single mum) is inclusie vereist om de natuur wereldwijd te beschermen. Zonder organisch ontstane samenwerking is ‘bedacht’ beleid geneigd te stagneren. Het erkennen van sociale eenheid in diversiteit vormt een afspiegeling van de natuur als systeem, waarin onderlinge delen (in)direct verbonden zijn. Het gaat er niet om of wij mensen het altijd eens zijn met elkaars plan of elkaar aardig vinden. Het ontvangen van extra bevestiging kan je helpen om je keuzes af te stemmen en je gesteund te voelen. Het blijft echter belangrijk als eerste verbinding met jezelf te ervaren.
Ook in de natuur kan het botsen of hebben organismen tijd nodig om elkaar te accepteren en parallel voort te bestaan. Je kan zo nodig medemensen respecteren én in een heldere grens staan om persoonlijke behoeften te beschermen.
Het gaat erom of je vrij bent; in je potentieel of kracht leeft. Zodat je zo goed als mogelijk afgestemd bent op de energie in en om je heen. Zodat je mogelijkheden in het hier en nu ervaart, om te leven vanuit verlangens en waartoe je bestemd bent. Met oog voor waar je vandaan komt, wat tot begrip voor intergenerationele verschillen en wijze inzichten leidt. Dit laatste zal je mild stemmen om je levenslessen onderweg te aanvaarden.

Ik geloof dat in ieders wezen een kosmisch bewustzijn als macrokosmos schuilt. Hoe meer mensen er stralen, hoe meer onze gemeenschap licht en wonderlijke warmte uit zal stralen, naar het leven en de ruimte om ons heen. Die space is een collectieve bron van gewijde energie, waar men uit kan putten. Om die te bereiken, heb je een innerlijke verbinding nodig. Niemand kan je de toegang ooit blokkeren.
Af en toe onderuit gaan en leren om pijn te doorvoelen, vormt voor velen zelfs een instant manier om zonder weerstand of gepeins (om meningen van anderen) in te tunen op een grotere bron.
De ware helden staan vaak op in een oorlog, ziekte of strijd en niet terwijl ze geserveerd worden op een bitterbal of bietenbal op het terras. Hopelijk willen mensen ook zonder noodscenario’s van plastic soup en toxische vismaaltijden waarachtiger leven. De giffen zijn gratis en stapelen zich steeds verder op. Heeft kapitalisme toch overvloed weten te creëren.

Constructieve verandering mogelijk maken middels empathie en creativiteit

Kunnen onze huidige dijken, gebaseerd op oude rekenmodellen, de benodigde doorbraken aan? Vooral kinderen, ouderen, kwetsbaren en mensen in minder industrieel ontwikkelde gebieden zijn de dupe van klimaatverandering. Stress, conflicten en trauma’s zullen ongetwijfeld opstapelen wanneer nieuwe natuurrampen voor steeds complexer problemen en leed zorgen. Voor het verwerken van trauma’s en vormende ervaringen zijn ontspanning, empathie en creativiteit nodig. Zo blijft het bewustzijn van mensen open functioneren in uitdagende en bijzondere tijden, waarbij men wordt aangemoedigd om een verschil te maken.

Constructief internationaal (klimaat)beleid is mede afhankelijk van compassie en harmonie in besturen. Waarbij oude (post-)koloniale machtsverhoudingen worden opengebroken en geheeld, om vruchtbaar samen te werken. Zodat partijen in elkaar geloven en de krachten bundelen.
In dit verband delen partijen hun lessen, natuurlijke grondstoffen en bepaalde verliezen, in plaats van elkaar uit te buiten. Er is een open bewustzijn nodig, waarbij zelfverdediging-mechanismen overbodig zijn en creativiteit kan groeien. Het vertrouwen tussen partijen zal vanuit gemeenschappelijk belang hersteld moeten worden. Deze stap overslaan is zoiets als een kind van drie jaar dwingen te stoppen met huilen, terwijl je het kind zelf liefdevolle aandacht ontzegt. Het kind kan een dwarse, afgewezen puber worden.

Het herschrijven van de (koloniale) geschiedenis is geen stap die men moet willen overslaan, omdat het toont hoe invloedrijk perceptie en kneedbaar de representatie van culturele machtsverhoudingen zijn. Dit opent de ogen voor het maken van een vrije keuze.
Geïndustrialiseerde (westerse) landen hebben de verantwoordelijkheid om – met geleende en gestolen eigendommen en opgerichte structuren – recht te zetten wat er mogelijk is. Om een voorbeeld te geven als meest verantwoordelijke en bevoorrechte partij, die over de ruimte beschikt om bewuste keuzes te maken of ervan weg te kijken.

De natuur toont vele voorbeelden van afbraak en vernieuwing; oorzaak en gevolg. Deze logica stroomt letterlijk over strak aangelegde kades heen. En brandt reeds droge bossen of verschraalde bodems verder af. Indien wij recht in de ogen van dit vuur en deze vloedgolven kijken, zijn wij als mens hopelijk in staat dergelijke cyclische oerkrachten ook (parallel) in onszelf te ontluiken. Niet om erdoor verzwolgen te worden maar ermee om te leren gaan. Zodat mensen niet in de pas te hoeven lopen om op sociale steun te rekenen en zich veilig te weten.
Om door schaduw en licht te durven gaan, met een vertrouwen dat niet door externe partijen gevoed wordt, maar een bron die in de (innerlijke) natuur gelegen is. Dan kan verandering constructief benut worden als een constant stromende energie van binnen naar buiten, die richting passende stappen en sociale hervormingen leidt.

Uitstel zal tot grotere ‘onverwachte’ catastrofes leiden. Waarbij wederopbouw naar verwachting meer geld en tijd in beslag zal nemen. In feite ‘lenen’ huidige generaties deze tijd en geld van toekomstige generaties of levens ver weg.

In een discussie of debat gaat het om het bevestigen van het bestaansrecht van elkaars ideeën. Politieke partijen zouden inmiddels over de wijsheid moeten beschikken, dat meningsverschillen gezond en benodigd zijn. Met een dieper liggend vertrouwen durf je desondanks te putten uit een synergie van ideeën.
Ook bedrijven zouden van diverse krachten gebruik kunnen maken i.p.v. te concurreren om de macht of het gelijk. Het bestuursmodel zou holistisch, of op zijn minst met oog voor lange termijn doelen en belangen, vormgegeven moeten worden.

Bonussen zouden tevens aan partijen toegekend worden, die bijdragen aan gewenste verandering op lange termijn, al zijn deze niet altijd direct meetbaar. Vervuiling zoals landbouwgif dat impact heeft op de lokale flora en fauna, zou belast kunnen worden om de grond later mee te herstellen. Boeren die van natuurlijke bestrijdingsmethoden gebruik maken, zouden financiële compensatie voor deze investeringen ontvangen. Duurzame belangen zouden in de wet verankerd raken. Tijdelijke belangenconflicten worden niet vermeden maar al doende opgelost met oog voor alle partijen, wat betere banden smeedt. 

Geluk tegen druk

Doelstellingen worden dan naast lineair-economisch, ook sociaal en ecologisch gesteld. Waarbij kunst en zingeving interessante wegen vormen om deze organisch te bereiken. Het beleven van dit proces om je vrij, geliefd en fit te voelen, zodat er bij mensen originele ideeën en stimulerende samenwerkingsclusters ontstaan, zou het middel in de aanpak van klimaatverandering kunnen zijn. Zo geef je een kansrijke en plezierige omgeving (i.p.v. stress en opgehoopte schuldgevoelens) door aan de jeugd, met ruimte om te groeien en los te laten. Waarbij mensen vertrouwen in het leven, de menselijke natuur en aardse bronnen ervaren. 

Is er dan geen reden tot woede of paniek bij burgers en ondernemers, zolang bedrijven als vanouds doorgaan met boringen, boskap, plastificatie en uitstoot?… Emoties zijn er om door te laten stromen; pak er momenten voor en wees bereid beperkende gevoelens gaandeweg los te gaan laten. Houd niet aan je oude oordelen of ik vast en richt je op het meegaan in een (nieuwe, vriendelijke, creatieve, vul zelf in) stroom. Door in de basis vanuit een positieve verwachting te leven, draag je effectief bij aan instant verandering, ook onder imperfecte omstandigheden. Maak het jezelf niet te moeilijk, want je bent al goed genoeg dus richt je energie op het ontdekken en waarmaken van jouw verlangens en pad tijdens deze creatieve manifestatie. Stem dagelijks af middels bijv. kunst, een wandeling of meditatie. Twintig minuten maakt al een verschil. Begin klein zodat je jezelf niet frustreert maar voorziet van luxe intune-momentjes.

Het onbekende beminnen

Laat beelden over hoe ideaal je zou moeten zijn los terwijl je je hier verder aan overgeeft. (Waar ben je bang voor, wat houd je tegen?) Hoe meer plezier je aan deze mini-transitie beleeft. Mocht je na deze warming-up klaar zijn voor je grote missie, dan staat dat je vrij. Gewoon alledaags wat creatiever en gezonder leven, zoals: gras aanleggen in je tuin en vaker buiten op blote voeten lopen, meer tijd met je kinderen doorbrengen, meubels opknappen of aan de buren geven en emoties na een intensieve werkdag van je af tekenen ipv je af te sluiten, zal voor sommigen ook al een prima leefwijze zijn. 

Ik denk dat iemands brein, hart en lijf zich reeds verder openen, zodra iemand persoonlijke keuzes maakt. En daarbij loskomt van de automatische piloot of externe verwachtingen. Dit proces pakt voor iedereen uniek uit. Als fotograaf/kunstenaar kan ik makkelijker werken met een authentiek persoon, maar verder heb ik geen controle over hoe die persoon is of zou moeten zijn. Diversiteit biedt ‘slechts’ toegang tot een groter ontvouwen of co-creatie.

Collectieve waarde(n)

Het open staan voor een wereldwijde transitie zou nieuwe culturele tradities vormen, voortbouwende op oude, en vanuit diversiteit in eenheid. Mochten er Verzoeningsriten tussen landen overlegd, ontworpen of gedocumenteerd gaan worden, dan sta ik klaar.  😉

De komende jaren richt ik me op de inspiratie die ik via de natuur en het portretteren van mensen op locatie ontvang. Met analoge camera en inkten, waarbij een gefotografeerd landschap in een aantal werklagen een krachtige metamorfose kan ondergaan. Perceptie is een gekleurd werkwoord. De waarheid over klimaatverandering bevat net zo veel kleuren als dat er levende organismen of mensen zijn. Het afstemmen op een grotere bron kan juist voor focus zorgen. Vanuit een ingebed vertrouwen op onze planeet of schepping.
Leiders zouden geselecteerd worden op basis van dat vertrouwen, doorzettingsvermogen en eerlijkheid. Anders schept dat leiderschap eerder een illusionaire pseudo-realiteit dan een nieuwe spannende werkelijkheid.

Dat we collectief een groot avontuur aan moeten is realiteit. Anders gaat het avontuur met mensen aan de haal en is ons bewustzijn niet in staat om noodgedwongen met extreme en bizarre veranderingen (i.c.m. verliezen) om te gaan.
Het is hierbij mijn keuze om mijn vrije keuze over te geven. Aan de Bron:
Wapenloos. Zeven maanden zwanger en met gezin. Geïnspireerd. Doordrongen. Gesteund. Machteloos en machtig. Creatief gedreven.

Ik heb niets te verliezen en wil zo veel mogelijk in waarheid leven. Ik wil alles geven. Neem mijn ziel, mijn wil, alles: Gebruik mijn giften.
Ik neem ook giften in anderen waar. Voor collectieve lafheid wil ik ziende blind zijn. Om onbeschaamd doch desgewenst bezielde krachten in mensen te ervaren. En mijn kinderen te laten opgroeien in een wereld waar liefde huist, als een scheppend wonder. Voor en door mensen, en in samenhang met het ecosysteem: In transitie.

In kleur leven

Ik omarm grote veranderingen van de komende tijd met deze hartswensen en behoeften: Compassie. Liefde. Naakt. Totaal. 

Anders kom ik als mens in een staat van kwetsbaarheid die aan moedeloosheid grenst en raak ik overprikkeld; in de ban van media berichten, ignorance en winstgedreven leiderschap. Dan raakt mijn energie verhit, en bij vlagen zelfs verbitterd om harde machtsverhoudingen, waardoor ik niet meer vanuit een zachte kern opereer. Terwijl macht als Eén groot energiebad is, voor iedereen beschikbaar die wil duiken, zwemmen, pootje baden of langs de kant naar anderen tuurt. Hier en nu.
Tenzij je als figurant in andermans droom of projectie speelt (vaak nog op strenge voorwaarden ook). En je je natuurlijke potentie of ware kracht uit handen geeft. Nu ik dan toch mijn leven geef, doe ik dit met liefde echt. Al riskeer ik alles, met de ogen open i.p.v. met mijn ogen dicht. Deze reis maakt me dankbaar, omdat ik mijn kinderen en hun generatie het beste gun. Ik kan mijzelf aankijken in kleur – zonder van kleur te verschieten.

Mathilde Evaline Jansen

8 september 2021
Deventer

Meer fotowerk zien?
Bekijk de video die ik over het fotoboek Beyond Landscapes maakte, zie mathildejansen.com of neem vrijblijvend contact op om fotoprints op papier, canvas en MDF hout te bekijken. Prijzen van ca €250 tot €1250 – en een leuk cadeautje voor €50.